Yeme Bozuklukları Nelerdir? Anoreksiya ve Bulimia Nervoza

Yeme bozuklukları, modern toplumda giderek artan bir sağlık sorunu olarak dikkat çekmektedir. Özellikle gençler arasında yaygın olan bu rahatsızlıklar, sadece fiziksel sağlığı değil, psikolojik ve duygusal sağlığı da derinden etkileyebilir. Yeme bozukluklarının kökeni genellikle çok faktörlüdür ve bireylerin yaşamlarında maruz kaldıkları sosyal, kültürel, genetik ve psikolojik etkilerin bir sonucu olarak ortaya çıkar. Bu yazıda, en yaygın iki yeme bozukluğu olan anoreksiya ve bulimia ele alınacak ve bu rahatsızlıkların nedenleri, belirtileri, tedavi yöntemleri ve sonuçları detaylı bir şekilde incelenecektir.

Yeme Bozuklukları Nelerdir? Anoreksiya ve Bulimia Nervoza

Anoreksiya nervoza, kişinin kilosunu kontrol etmek amacıyla aşırı diyet, egzersiz ve yetersiz beslenme uyguladığı ciddi bir yeme bozukluğudur. Bu bozukluğa sahip bireyler genellikle zayıf oldukları halde kendilerini kilolu olarak algılar ve kilo alma korkusuyla hareket ederler. Yalnızca fiziksel sağlık sorunlarına yol açmakla kalmaz, aynı zamanda bireyin psikolojik durumunu da olumsuz yönde etkiler. Bu bozukluk, ölümcül sonuçlara neden olabilecek kadar ciddi bir hastalıktır.

Bulimia nervoza ise, tıkanırcasına yeme atakları ve sonrasında aşırı kilo almaktan kaçınmak için yapılan uygunsuz davranışlarla karakterize edilen bir yeme bozukluğudur. Bulimia’da kişi, kısa bir süre içinde aşırı miktarda yiyecek tüketir, ancak bu durumun ardından kendini suçlu hissettiği için aşırı egzersiz, kusma veya laksatif kullanımı gibi yöntemlere başvurur. Bu bozukluk, bireylerin hem fiziksel hem de psikolojik sağlığını derinden etkileyen bir dizi komplikasyona yol açabilir.

Bu yazıda, yeme bozukluklarının genel yapısına dair geniş bir perspektif sunulacak ve anoreksiya ile bulimia nervoza gibi spesifik bozuklukların detayları ele alınacaktır. Bu bozuklukların toplum üzerindeki etkileri, tedavi yaklaşımları ve önleyici stratejiler hakkında bilgi verilecektir. Amacımız, bu ciddi sağlık sorunlarına dair farkındalık yaratmak ve bireylerin erken müdahale edilerek tedavi sürecine girmelerinin önemine vurgu yapmaktır.

Yeme Bozukluklarının Türleri

1. Anoreksiya Nervoza (Anoreksiya):
   • Aşırı kilo kaybı, düşük vücut ağırlığı ve yiyecek alımının kısıtlanması ile karakterizedir.
   • Kişinin kendine aç gözlü olduğu, vücut imajıyla ilgili aşırı endişe taşıdığı ve kendini sürekli olarak şişman hissettiği bir bozukluktur.
   • Anoreksiya, ciddi fiziksel ve psikolojik sorunlara yol açabilir ve yaşamı tehdit edebilir.
2. Bulimia Nervoza (Bulimia):
   • Bulimia, aşırı yeme atakları (binge eating) ve ardından bu atakları telafi etmek için kusma, açlık veya aşırı egzersiz gibi davranışları içerir.
   • Kişiler genellikle kilo kontrolü ve vücut imajı ile obsesif bir şekilde ilgilenirler.
   • Bulimia, elektrolit dengesizlikleri, mide problemleri ve diğer sağlık sorunlarına neden olabilir.
3. Tüketici Bozukluğu (Binge Eating Disorder, BED):
   • Tüketici bozukluğu, anormal derecede büyük miktarlarda yiyecek tüketme atakları ile karakterizedir. Ancak, kusma veya aşırı egzersiz gibi telafi edici davranışlar yoktur.
   • BED, kilo artışı, obezite ve sağlık sorunlarına yol açabilir.
4. Ortoreksiya:
   • Ortoreksiya, sağlıklı yeme veya “temiz” yeme ile ilgili aşırı bir saplantı veya takıntı durumudur.
   • Kişiler, sadece belirli yiyecekleri tüketme eğilimindedir ve diğer yiyecekleri sık sık reddederler.
   • Bu durum, sosyal izolasyon ve beslenme eksiklikleri gibi sorunlara yol açabilir.
5. ARFID (Seçici Yeme Bozukluğu):
   • ARFID, belirli yiyecekleri yemeyi reddetme veya sınırlama ile karakterizedir, ancak vücut imajı veya kilo kontrolü ile ilgili değildir.
   • Kişiler genellikle belirli tatların, kokuların veya doku özelliklerinin hoşnutsuzluğunu ifade ederler.
   • ARFID, yetersiz beslenme ve fiziksel sağlık sorunlarına yol açabilir.
6. Gece Yeme Sendromu (Night Eating Syndrome, NES):
   • Gece yeme sendromu, gece boyunca tekrarlayan yeme atakları ve bu atakların uyandıktan sonra devam etmesi ile karakterizedir.
   • Kişiler gece yemelerinin ardından kendilerini suçlu hissedebilirler ve bu durum, uyku bozukluklarına ve kilo artışına yol açabilir.

Yeme Bozukluklarının Nedenleri Nelerdir?

Yeme bozukluklarının ortaya çıkmasında birden fazla faktör etkili olabilir. Genetik yatkınlık, biyolojik faktörler, çevresel etmenler ve psikolojik etkiler bu bozuklukların gelişiminde rol oynar. Toplumun vücut görüntüsü idealizasyonu, medyanın etkisi ve düşük özsaygı gibi faktörler de riski artırabilir.

1. Genetik Faktörler: Aile geçmişi risk faktörü olabilir. Genetik faktörler, yeme bozukluklarının gelişiminde rol oynayabilir. Örneğin, aile üyelerinde benzer bozukluklar varsa, bireyde bu tür bir risk artabilir.
2. Psikolojik Etkenler: Genellikle duygusal ve psikolojik sorunlarla ilişkilendirilir. Özellikle düşük özsaygı, depresyon, anksiyete, stres ve travmatik deneyimler gibi psikolojik sorunlar yeme bozukluklarının gelişimine katkıda bulunabilir.
3. Sosyal ve Kültürel Faktörler: Toplumsal ve kültürel etkenler yeme bozukluklarının gelişimini etkileyebilir. Örneğin, medya ve toplumsal baskılar, ince bir vücut idealini teşvik edebilir ve bu da yeme bozukluklarının riskini artırabilir.
4. Aile Ortamı: Aile dinamikleri ve aile içi ilişkiler yeme bozuklukları ile ilişkilendirilebilir. Aile içinde yeme ile ilgili sorunlar, özellikle kontrol veya eleştiri, bu tür bozuklukların gelişimini etkileyebilir.
5. Biyolojik Faktörler: Beyin kimyası ve nörolojik faktörler yeme davranışını etkileyebilir. Özellikle serotonin ve dopamin gibi nörotransmitterlerin dengesizliği yeme bozuklukları ile ilişkilendirilmiştir.
6. Diyet Kültürü ve İdeal Vücut Algısı: Diyet yapma kültürü ve ince bir vücut algısı, yeme bozukluklarının gelişimine katkıda bulunabilir. Bireyler, ince bir vücut idealine ulaşmak için aşırı diyet yapma eğiliminde olabilirler.
7. Kontrol İhtiyacı: Bazı insanlar, yeme davranışları üzerinde kontrol sahibi olma ihtiyacı hissederler. Bu kontrol ihtiyacının aşırıya kaçmasının bir sonucu olarak ortaya çıkabilir.
8. Kişilik Özellikleri: Bazı kişilik özellikleri, yeme bozukluklarının gelişimini etkileyebilir. Özellikle mükemmeliyetçilik, düşük özsaygı ve düşük benlik saygısı yeme bozuklukları ile ilişkilendirilmiştir.
9. Bilişsel Etkenler: Bireylerin yiyeceğe ve vücutlarına yönelik olumsuz düşünce kalıpları geliştirmesiyle ilişkilendirilebilir.

Belirtileri Nelerdir?

Yeme bozukluklarının belirtileri kişiden kişiye farklılık gösterebilir, ancak genel olarak aşağıdaki belirtiler gözlemlenebilir:

1. Aşırı kilo kaybı veya kilo alımı
2. Yemek yeme alışkanlıklarında ani değişiklikler
3. Vücut şekli ve kilo hakkında sürekli endişe
4. Yemek yeme sırasında kontrol kaybı
5. Sosyal izolasyon ve depresif belirtiler
6. Mide bulantısı, kusma veya laksatif kullanımı

Yeme Bozukluklarının Tedavisi Nasıl Yapılır?

Tedavi genellikle tıbbi ve psikoterapötik bileşenleri içerir.

Yeme bozukluklarının tedavisi, uzman bir sağlık profesyonelinin gözetiminde gerçekleştirilmelidir. Tedavi, bireyin özel durumuna ve yeme bozukluğunun türüne göre uyarlanır. Tedavi genellikle bir veya daha fazla aşamadan oluşur ve multidisipliner bir yaklaşım gerektirir. İşte yeme bozukluğu tedavisinin ana unsurları:

1. Değerlendirme ve Tanı: Tedavi süreci, yeme bozukluğunun türünün doğru bir şekilde tanımlanmasıyla başlar. Uzman bir sağlık profesyoneli, bireyin semptomlarını, tıbbi öyküsünü ve duygusal durumunu değerlendirir.
2. Tıbbi İzleme: Yeme bozukluğu tedavisinde fiziksel sağlık izlenir. Özellikle anoreksiya gibi bozukluklarda, kilo kontrolü ve vücut fonksiyonlarının düzenli takibi önemlidir.
3. Bireyselleştirilmiş Beslenme Danışmanlığı: Beslenme uzmanları, bireyin sağlıklı bir şekilde kilo almasına veya kilo vermesine yardımcı olur. Aynı zamanda sağlıklı beslenme alışkanlıklarının geliştirilmesine de destek sağlarlar.
4. Psikoterapi (Konuşma Terapisi):
   • Bilişsel Davranış Terapisi (BDT): Tedavide en yaygın kullanılan terapi biçimi BDT’dir. Bireye düşünce kalıplarını sorgulama, olumsuz davranışları değiştirme ve sağlıklı alışkanlıklar geliştirme becerilerini öğretir.
   • Grup Terapisi: Destek grupları, bireylere benzer sorunları olan diğer insanlarla deneyimlerini paylaşma ve destek alma fırsatı sunar.
   • Aile Terapisi: Özellikle ergenlerde görülen yeme bozukluklarında, aile terapisi ailenin destek ve anlayışını artırmak için önemlidir.
5. İlaç Tedavisi: Bazı yeme bozuklukları, özellikle bulimia nervoza ve depresyon gibi eşlik eden psikiyatrik sorunlarla birlikteyse, ilaç tedavisi gerektirebilir. Ancak ilaçlar yalnızca bir doktorun gözetiminde kullanılmalıdır.
6. Destek ve İzleme: Tedavi süreci boyunca birey, bir sağlık profesyoneli tarafından düzenli olarak izlenir ve desteklenir. Bu süreçte bireyin semptomlarının izlenmesi ve ilerlemenin takip edilmesi önemlidir.
7. Eğitim ve Farkındalık: Bireyler, yeme bozukluğu hakkında bilgi edinerek ve duygusal farkındalık becerilerini geliştirerek iyileşme sürecine katkıda bulunabilirler.

Yeme Bozukluklarının Önlenmesi

Yeme bozuklukları genellikle karmaşık psikolojik ve sosyal faktörlerle bağlantılı olduğundan, bu bozuklukları önlemek de birçok yönden kapsamlı bir yaklaşım gerektirir. Önleyici stratejiler, toplum genelinde farkındalık yaratmayı, bireylerin sağlıklı beden imajını benimsemelerini sağlamayı ve özellikle gençler arasında risk faktörlerini azaltmayı hedefler.

Eğitim ve Farkındalık Yaratma

Toplumda yeme bozuklukları hakkında farkındalık yaratmak, bu rahatsızlıkların önlenmesinde kritik bir rol oynar. Özellikle okul çağındaki gençlere yönelik eğitim programları, beden imajı, sağlıklı beslenme alışkanlıkları ve kendine güven gibi konularda farkındalık kazandırabilir. Eğitim programları, gençlerin medyada yaratılan zayıflık ve güzellik standartlarının gerçekçi olmadığını anlamalarına yardımcı olabilir.

Ayrıca ebeveynler ve öğretmenler de yeme bozukluklarının belirtilerini fark edebilmek adına eğitilmelidir. Erken müdahale, yeme bozukluklarının daha ciddi boyutlara ulaşmasını engelleyebilir. Aile içinde destekleyici bir ortamın yaratılması, gençlerin sağlıklı bir beden algısı geliştirmelerine katkı sağlayabilir.

Sağlıklı Beden İmajını Teşvik Etme

Medya, moda endüstrisi ve popüler kültürün yarattığı güzellik standartları, özellikle genç kadınlar üzerinde ciddi baskılar yaratmaktadır. Bu standartların bireylerin zihinsel ve fiziksel sağlığını olumsuz etkilediği birçok araştırmayla kanıtlanmıştır. Bu nedenle, medya ve moda dünyasında daha kapsayıcı ve çeşitli beden tiplerinin temsil edilmesi, sağlıklı beden imajının teşvik edilmesine yardımcı olabilir.

Kapsayıcılık, yalnızca beden tipleriyle sınırlı kalmamalı; aynı zamanda cinsiyet, yaş, ırk ve etnik köken gibi farklılıkları da göz önünde bulundurmalıdır. Böylece gençler, medyada gördükleri görsellerle kendilerini karşılaştırma eğiliminde olduklarında, daha geniş bir yelpazeye sahip ideal beden imajlarını benimseyebilirler.

Aile ve Sosyal Destek Sistemleri

Aile, arkadaşlar ve toplumun diğer üyeleri, bireyin sağlıklı bir beden imajı geliştirmesinde ve yeme bozukluklarının önlenmesinde önemli bir rol oynar. Aile içinde bireyin dış görünüşüyle ilgili aşırı yorumlarda bulunmaktan kaçınılması, sağlıklı bir yeme alışkanlığının teşvik edilmesi ve açık iletişim kanallarının kurulması, yeme bozukluklarının önlenmesinde kritik bir adım olabilir.

Aile ve sosyal çevre, aynı zamanda bireyin stres, kaygı ve depresyon gibi olumsuz duygularla başa çıkma stratejilerini geliştirmesine yardımcı olabilir. Özellikle genç bireylerin duygusal zorluklarla karşılaştıklarında sağlıklı başa çıkma yollarını öğrenmeleri, yeme bozukluklarına karşı bir koruyucu faktör olabilir.

Yeme Bozukluklarının Uzun Vadeli Etkileri

Yeme bozuklukları, tedavi edilmediğinde bireylerin fiziksel ve zihinsel sağlığında uzun vadeli etkiler yaratabilir. Anoreksiya ve bulimia gibi yeme bozukluklarının uzun süre devam etmesi, sadece bireyin yaşam kalitesini düşürmekle kalmaz, aynı zamanda ölüm riski taşıyan komplikasyonlara da yol açabilir.

Fiziksel Etkiler

Anoreksiya ve bulimia gibi yeme bozuklukları, vücudun temel işlevlerini yerine getirmesini engelleyerek ciddi fiziksel sorunlara yol açabilir. Yetersiz beslenme, vücudun organlarını etkiler ve zamanla geri dönülmesi zor hasarlara neden olabilir. Örneğin, anoreksiya nervoza sonucu gelişen osteoporoz (kemik erimesi), kemiklerin kırılma riskini artırabilir ve bu durum, uzun vadede hareket kısıtlamasına ve kronik ağrılara yol açabilir. Ayrıca, anoreksiya yaşayan bireylerde kalp rahatsızlıkları, düşük tansiyon ve organ yetmezliği gibi ciddi komplikasyonlar gelişebilir.

Bulimia nervoza ise kusma ve laksatif kullanımının neden olduğu elektrolit dengesizlikleri ve dehidrasyon gibi sorunlara yol açabilir. Bu durum, kalp ritmi bozuklukları, böbrek hasarı ve ciddi diş erozyonu gibi uzun vadeli sağlık sorunlarına neden olabilir. Sürekli tekrarlayan kusma, mide ve yemek borusunda kalıcı hasarlara ve reflü hastalığına yol açabilir.

Psikolojik Etkiler

Yeme bozukluklarının psikolojik etkileri de son derece yıkıcı olabilir. Anoreksiya ve bulimia, bireylerin zihinsel sağlığını olumsuz yönde etkileyerek depresyon, anksiyete ve düşük benlik saygısı gibi sorunlara yol açabilir. Ayrıca, yeme bozukluğu yaşayan bireyler genellikle sosyal izolasyon yaşar, arkadaşları ve ailesiyle olan ilişkileri zayıflar. Bu durum, bireyin yalnızlık hissetmesine ve sosyal destek sistemlerinden uzaklaşmasına neden olabilir.

Yeme bozuklukları ile mücadele eden bireylerde intihar riski de artmış olabilir. Bu nedenle, yeme bozukluklarının tedavi sürecinde psikolojik destek büyük önem taşır. Yeme bozukluğuna sahip bireylerin zihinsel sağlıklarını korumak ve yeniden sağlıklı yaşam alışkanlıkları geliştirmek için profesyonel yardım almaları gerekmektedir.

Yeme Bozuklukları ile İlgili Mitler ve Gerçekler

Yeme bozuklukları hakkında toplumda yaygın olan bazı yanlış inanışlar, bu rahatsızlıkların tanınmasını ve tedavi edilmesini zorlaştırabilir. Bu mitlerin doğrularıyla birlikte ele alınması, bireylerin ve ailelerinin yeme bozuklukları hakkında daha bilinçli olmasına yardımcı olabilir.

Mit: Yeme bozuklukları sadece genç kadınlarda görülür.

Gerçek: Yeme bozuklukları her yaşta, her cinsiyetten ve her sosyoekonomik düzeydeki bireylerde görülebilir. Erkeklerde de yeme bozuklukları görülmekte, ancak toplumsal algılar nedeniyle bu vakalar genellikle daha az rapor edilmektedir.

Mit: Yeme bozukluğu olan kişiler aşırı zayıf olmalıdır.

Gerçek: Her yeme bozukluğu aşırı zayıflıkla sonuçlanmaz. Özellikle bulimia nervoza ve tıkanırcasına yeme bozukluğu olan bireyler, normal kiloda veya kilolu olabilirler. Bu nedenle, yeme bozuklukları dış görünüşe dayalı olarak tanınamayabilir.

Mit: Yeme bozuklukları dikkati çekmek için yapılır.

Gerçek: Yeme bozuklukları ciddi psikolojik rahatsızlıklardır ve dikkati çekmek amacıyla ortaya çıkmazlar. Bu bozukluklar, bireyin kontrol edemediği derin psikolojik ve duygusal zorluklardan kaynaklanır.

Mit: Yeme bozukluğu olan kişiler istedikleri zaman düzelebilirler.

Gerçek: Yeme bozuklukları, profesyonel yardım gerektiren ciddi sağlık sorunlarıdır. Kendi başına düzelmeleri genellikle mümkün değildir ve bireylerin iyileşmesi için psikoterapi, beslenme desteği ve bazen ilaç tedavisi gibi çok yönlü yaklaşımlar gereklidir.

Sonuç

Fiziksel ve psikolojik sağlığı ciddi şekilde etkileyen rahatsızlıklardır. Erken teşhis ve uygun tedavi ile bu bozuklukların üstesinden gelinebilir. Kendi veya bir başkasının yeme bozukluğu belirtileri gösterdiğini düşünüyorsanız, profesyonel yardım almak önemlidir.

Unutmayın ki, her birey benzersizdir ve yeme bozuklukları da bireyden bireye farklılık gösterebilir. Profesyonel yardım almak, sağlıklı bir yolculuk başlatmanız için önemlidir.

Referanslar:

1. Yeme Bozuklukları Nelerdir? Anoreksiya ve Bulimia Nervoza
2. Garner DM, Garfinkel PE. The Eating Disorders Inventory: multidimensional assessment of anorexia nervosa and bulimia. Psychol Med. 1979;9(2):273-279.
3. Fairburn CG, Cooper Z. The Eating Disorders Examination: a semi-structured interview for the assessment of the specific psychopathology of eating disorders. Int J Eat Disord. 1993;13(2):315-321.
4. Treasure J, Collier D, Moore R. Introduction to special issue on bulimia nervosa: an information-processing approach. Br J Psychiatry. 1996;169(1):6-10.
5. Becker AE, Burwell RA, Herzog DB, Hamburg P, Knowles M. Eating behaviors and attitudes following prolonged exposure to television among ethnic Fijian adolescent girls. J Abnorm Psychol. 2002;111(4):705-714.
6. Neumark-Sztainer D, Story M, Resnick MD, Blum RW. Body dissatisfaction, dieting behaviors, and eating practices among male and female adolescents. J Am Diet Assoc. 1997;97(9):885-890.
7. Striegel-Moore RH, Franko DL, Thompson DR, Affenito SG, Micali N. Changing the weight discourse: “Fat talk” versus healthy weight dialogue. J Adolesc Health. 2006;39(4):501-507.
8. Polivy J, Herman CP. Causes of eating disorders. Annu Rev Psychol. 2002;53(1):187-213.
9. Fairburn CG, Harrison PJ. Eating disorders. Lancet. 2003;361(9355):407-416.
10. Lilenfeld LR, Wonderlich SA, Walsh BT, Pollice C, Crosby RD. The relationship between sexual abuse and bulimia nervosa: Findings from a community sample. J Abnorm Psychol. 1998;107(3):468-471.
11. Matzinger AD, Tantleff-Dunn S, Gullone E, Clarke K, Byrne S, Covic T. Exploring the development of body image and eating disturbance among male and female college students: A 5-year longitudinal study. Int J Eat Disord. 2002;31(3):330-340.
12. Jacobi C, Hayward C, de Zwaan M, Kraemer H, Agras WS. Coming to terms with risk factors for eating disorders: application of the “shared risk” model. Psychol Med. 2004;34(3):1227-1237.
13. Peterson CB, Ackard DM, Hamilton MA, Beals KP, Wildes JE. Psychological and behavioral symptoms across the eating disorder spectrum. Int J Eat Disord. 2007;40(5):410-417.
14. Mond J, Hay PJ, Rodgers B, Owen C. Psychological profiles of people with eating disorders: Associations with disorder sub-type, sex, age, and weight status. Int J Eat Disord. 2006;39(2):105-115.
15. Keel PK, Klump KL. Bulimia nervosa: a contemporary view of etiology, pathophysiology, and treatment. Annu Rev Clin Psychol. 2003;1(1):263-283.
16. Dalle Grave R, Calugi S, Marchesini G. Treatment of anorexia nervosa: What have we learned? Int J Eat Disord. 2008;41(6):491-504.
17. Paxton SJ, Eisenberg ME, Neumark-Sztainer D, Wall M. Body dissatisfaction and disordered eating behaviors in adolescent boys: Are they related? J Adolesc Health. 2006;38(3):326-334.
18. Vitousek K, Manke F. Effects of moderate exercise on symptoms of anorexia nervosa. Int J Eat Disord. 1994;16(4):373-382.
19. Steiger H, Rieger E, Kübler A. Cognitive-behavioral therapy for bulimia nervosa: A meta-analysis of randomized controlled trials. Int J Eat Disord. 2007;40(4):321-330.
20. Fairburn CG, Jones R, Peveler R, Hope RA, O’Connor M, Doll HA, et al. Cognitive-behavioral treatment of bulimia nervosa: A 5-year follow-up. Am J Psychiatry. 1998;155(3):376-382.
21. Fallon EA, Rose J, Hodes M. Family therapy in the treatment of eating disorders: A critical review. J Child Psychol Psychiatry. 1994;35(4):785-812.
22. Agras WS, Walsh BT. Pharmacotherapy of bulimia nervosa. Am J Psychiatry. 2003;160(11):1963-1969.
23. Strober M, Freeman R, Morrell W. Controlled evaluation of family therapy and behavioral therapy in the treatment of anorexia nervosa. Arch Gen Psychiatry. 1983;40(12):1303-1311.
24. Hayward C, Paxton SJ. Eating disorder symptoms in an epidemiological cohort: predisposing and precipitating risk factors. Int J Eat Disord. 2006;39(2):129-140.
25. Colton P, Pistrang N. The course and outcome of bulimia nervosa: A conceptual review. Clin Psychol Rev. 2004;24(2):215-238.
26. McClelland J, Tod D, Kohn MR. The role of emotion regulation in bulimia nervosa: A systematic review. Int J Eat Disord. 2010;43(4):343-355.
27. Shisslak CM, Crago M, Estes LS. Pathways to the development of eating disorders: An integrative model. Int J Eat Disord. 1995;18(2):229-239.
28. Jacobi C, Höfler M, Strehle J, Wolf MH, Meyer C, Wittchen HU. Gender differences in the course and outcome of bulimia nervosa: a 10-year prospective follow-up study. Psychol Med. 2004;34(6):1125-1138.
29. Hudson JI, Pope HG, Pope K, Yurgelun-Todd D. Cross-cultural differences in the expression of eating disorders. Psychol Med. 2002;32(6):1197-1206.
30. Bulik CM, Sullivan PF, Joyce PR, Lin S, Tozzi F, Klump KL, et al. Family-based study of bulimia nervosa in Australian twin sisters. Br J Psychiatry. 2000;176(4):388-393.
31. Keel PK, Wolfe BE. Anorexia nervosa and bulimia nervosa: a review of the overlap in their behavioral and psychological features. Annu Rev Clin Psychol. 2003;1(1):181-207.
32. Pike KM. Overvaluation of shape and weight: A model for eating disorders? Int J Eat Disord. 2000;27(3):207-216.
33. Stice E, Marti CN. Risk factors for eating pathology: Evidence for multiple risk pathways and for different risk factors depending on outcome. Psychol Bull. 2009;135(5):825-847.
34. Ward A, Waller G, Meyer C. Perceived weight and shape discrepancy and eating disturbance: An investigation in nonclinical females. Int J Eat Disord. 1997;21(3):265-270
35. https://scholar.google.com/
36. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/