Günlük Kalori Hesaplama Programı: Kalori İhtiyacını Hesapla

Günlük kalori ihtiyacınızı doğru bir şekilde hesaplamak için rehber niteliğinde bir program! Sağlıklı kilo verme, alma veya kilonuzu koruma hedeflerinize ulaşmak için bilimsel temellere dayalı yöntemlerle günlük kalori hesaplama ipuçları ve araçları. Hemen kalorinizi öğrenin, ideal sağlığınıza adım atın!

Günlük Kalori Hesaplama Programı: Günlük Kalori İhtiyacını Hesapla

Günlük kalori hesaplama programı, bireylerin enerji ihtiyaçlarını belirleyip kişisel hedeflerine uygun beslenme planları hazırlamalarını kolaylaştırıyor. Bu tür programlar, kullanıcıların yaş, cinsiyet, kilo, boy ve fiziksel aktivite düzeyine göre enerji ihtiyaçlarını hesaplayarak sağlıklı bir yaşam tarzı için rehberlik ediyor.

Günlük Kalori Hesaplama

Günlük kalori hesaplama programı, kilo vermeye veya obezite tedavisi yapmaya çalışıyorsanız size yardımcı olacaktır! Günlük kalori ihtiyacı, diğer şeylerin yanı sıra, yaşa, metabolizmaya ve fiziksel aktivite düzeylerine bağlı olarak değişir. Genellikle, önerilen günlük kalori alımı kadınlar için günde 2.000, erkekler için 2.500 kaloridir.

Kilolarını izleyen insanlar için, kalorileri takip etmek önemli bir uygulamadır. Bir kişi her gün yaktığından daha fazla kalori yerse, kilo alımı gerçekleşir. Öte yandan, günlük olarak tüketilenden daha fazla kalori yakılırsa, kilo kaybı geçer. Günlük kalori ihtiyacı hesaplama programı, kilonuzu yönetmenin ilk adımıdır.

Kalori hesaplama, yalnızca kilo kontrolünü sağlamakla sınırlı kalmaz; aynı zamanda sporcular, kronik hastalıkları yönetmek isteyen bireyler veya sağlıklı bir beslenme alışkanlığı kazanmayı amaçlayanlar için de büyük önem taşır. Bu noktada kalori hesaplama programları devreye girer ve kullanıcılara ihtiyaç duydukları enerji miktarını belirlemelerinde rehberlik eder. Teknolojik gelişmeler sayesinde, cep telefonlarına veya bilgisayarlara indirilebilen bu programlar, beslenme alışkanlıklarını analiz etmeyi ve düzenlemeyi daha erişilebilir hale getirir. Böylelikle kullanıcılar, hangi besinlerden ne kadar tüketmeleri gerektiğine dair bilinçlenirken sağlıklı hedefler doğrultusunda ilerleyebilirler.

Kalori hesaplama programlarının temel işlevlerinden biri, bireylerin günlük enerji dengelerini sağlayarak ideal kilo hedeflerine ulaşmalarını desteklemektir. Günlük enerji dengesi, alınan kalori miktarının harcanan kaloriyle uyumlu olması durumunda sağlanır. Kilo vermek isteyenlerin kalori açığı oluşturmaları, kilo almak isteyenlerin ise kalori fazlasına yönelmeleri gerekir. Bu programlar, detaylı analizlerle bireylere özelleştirilmiş öneriler sunarak beslenme düzenlerinin kişiye özel olmasını sağlar.

Bu makalede, günlük kalori hesaplama programlarının kullanımını ve faydalarını ayrıntılı bir şekilde inceleyeceğiz. Programların nasıl çalıştığı, hangi parametreleri kullandığı ve sağlıklı beslenme üzerindeki etkileri gibi konulara odaklanarak, bu teknolojilerin bireysel sağlık üzerindeki rolüne ışık tutacağız. Ayrıca, farklı kalori hesaplama yöntemleri ve programlarının karşılaştırmalı analizleri üzerinden en uygun stratejiyi belirlemek için öneriler sunacağız.

Günlük Kalori Hesaplama Programının Temel İşleyişi

Kalori hesaplama programları, genellikle birkaç temel bilgi üzerinden bireylerin günlük enerji ihtiyaçlarını belirler.

Bu bilgiler şunlardır:

• Yaş: Metabolizma hızı yaşla birlikte düşer. Bu nedenle yaş arttıkça kalori ihtiyacı da azalır.
• Cinsiyet: Erkeklerin genellikle kadınlara göre daha fazla kaloriye ihtiyacı olur.
• Boy ve Kilo: Vücut büyüklüğü arttıkça metabolizma hızı ve kalori ihtiyacı da artar.
• Fiziksel Aktivite Düzeyi: Düzenli egzersiz yapan bireylerin kalori ihtiyacı daha fazladır.

Bu programlar, yukarıdaki bilgileri girdikten sonra bazal metabolizma hızı (BMR) ve günlük aktivitelerle birlikte harcanan toplam enerjiyi (TDEE) hesaplar. Bazal metabolizma hızı, vücudun dinlenir halde hayatta kalması için harcadığı minimum enerji miktarıdır. Program, BMR değerini fiziksel aktivite çarpanıyla çarparak kişinin toplam günlük enerji harcamasını (TDEE) bulur. Böylece kullanıcıya, kilo vermek, korumak veya almak için ne kadar kalori alması gerektiği konusunda öneriler sunar.

Günlük Kalori Hesaplama Yöntemleri

Kalori ihtiyacını doğru belirlemek için bilimsel olarak geliştirilmiş birkaç farklı yöntem bulunmaktadır. Her biri farklı verileri temel alarak günlük enerji ihtiyacını hesaplar. Bu yöntemlerin doğru uygulanması, bireylerin hedeflerine ulaşmalarında büyük rol oynar. Aşağıda yaygın olarak kullanılan yöntemlerin detaylı açıklamalarını bulabilirsiniz.

1. Harris-Benedict Formülü

Harris-Benedict formülü, ilk kez 1919 yılında James Arthur Harris ve Francis G. Benedict tarafından geliştirilmiştir. Bu formül, kişinin boy, kilo, yaş ve cinsiyetine göre bazal metabolizma hızını (BMR) hesaplamak için tasarlanmıştır. Ancak zamanla yaşam koşulları değiştiği için 1984 yılında revize edilmiştir. Bu yöntem, uzun yıllar kalori hesaplamasında standart kabul edilmiştir.

Formül:

• Erkekler için:
  BMR = 88.362 + (13.397 × Kilo) + (4.799 × Boy) − (5.677 × Yaş)
• Kadınlar için:
  BMR = 447.593 + (9.247 × Kilo) + (3.098 × Boy) − (4.330 × Yaş)

Revize edilmiş formül, özellikle bireylerin bazal metabolizma hızını daha doğru bir şekilde belirlemek için güncellenmiştir. BMR hesaplandıktan sonra, kişinin fiziksel aktivite düzeyi ile çarpılarak günlük toplam enerji harcaması (TDEE) bulunur.

Aktivite Çarpanları:

• Sedanter (Hareketsiz yaşam): BMR × 1.2
• Az aktif (Hafif egzersiz): BMR × 1.375
• Orta aktif (Orta yoğunluklu egzersiz): BMR × 1.55
• Aktif (Yoğun egzersiz): BMR × 1.725
• Çok aktif (Yoğun spor veya fiziksel iş): BMR × 1.9

2. Mifflin-St Jeor Denklemi

Mifflin-St Jeor denklemi, 1990’larda geliştirilmiş ve günümüzde en yaygın kullanılan kalori hesaplama yöntemlerinden biri olmuştur. Harris-Benedict formülüne göre daha güncel verilere dayanan bu denklem, günümüz yaşam koşullarını daha iyi yansıtması nedeniyle diyetisyenler tarafından sıkça tercih edilmektedir.

Formül:

• Erkekler için:
  BMR = (10 × Kilo) + (6.25 × Boy) − (5 × Yaş) + 5
• Kadınlar için:
  BMR = (10 × Kilo) + (6.25 × Boy) − (5 × Yaş) − 161

Bu formül, kişinin bazal metabolizma hızını belirler ve ardından fiziksel aktivite çarpanları kullanılarak günlük enerji harcaması hesaplanır. Mifflin-St Jeor denklemi, özellikle zayıflamak veya kilo almak isteyen kişiler için kullanışlıdır.

3. Katch-McArdle Formülü

Katch-McArdle formülü, vücut yağ oranı düşük olan sporcular ve atletler için daha doğru sonuçlar vermesi nedeniyle tercih edilir. Bu formül, yağsız vücut kütlesi (lean body mass) üzerinden bazal metabolizma hızını hesaplar. Diğer formüllerden farklı olarak, kişinin vücut kompozisyonu hakkında daha ayrıntılı bilgi gerektirir.

Formül:
BMR = 370 + (21.6 × Yağsız Vücut Kütlesi)

• Yağsız Vücut Kütlesi (LBM) = Toplam Vücut Ağırlığı × (1 – Yağ Oranı)

Katch-McArdle yöntemi, atletik bireylerde yağ oranını ve kas kütlesini dikkate aldığı için oldukça isabetlidir. Bu nedenle, spora dayalı beslenme programlarının hazırlanmasında yaygın olarak kullanılır.

4. WHO (Dünya Sağlık Örgütü) Formülü

Dünya Sağlık Örgütü (WHO) tarafından geliştirilen bu yöntem, farklı yaş ve cinsiyet gruplarına göre günlük enerji ihtiyacını hesaplamak için kullanılır. Özellikle toplum sağlığı çalışmaları ve büyük popülasyonların enerji ihtiyaçlarını belirlemek için uygundur.

WHO formülü, yaşa ve cinsiyete göre enerji ihtiyacını şu şekilde belirler:

• Erkekler için:
  18-30 yaş: 15.3 × Kilo + 679
  31-60 yaş: 11.6 × Kilo + 879
  60 yaş üstü: 13.5 × Kilo + 487
• Kadınlar için:
  18-30 yaş: 14.7 × Kilo + 496
  31-60 yaş: 8.7 × Kilo + 829
  60 yaş üstü: 10.5 × Kilo + 596

WHO formülü, bireysel kullanım yerine daha çok toplumsal araştırmalar için tasarlandığından bireysel ihtiyaçları belirlemede diğer yöntemler kadar hassas olmayabilir.

5. FAO/WHO/UNU Ortak Raporu

FAO (Gıda ve Tarım Örgütü), WHO ve UNU (Birleşmiş Milletler Üniversitesi) tarafından yayınlanan raporda, günlük enerji gereksinimleri farklı yaşam tarzlarına göre belirlenmiştir. Bu yöntem, gelişmekte olan ülkelerdeki popülasyonların enerji ihtiyaçlarını belirlemek için kullanılır.

Formül, bazal metabolizma hızına ek olarak farklı aktivite seviyelerine göre enerji ihtiyaçlarını belirler. Fiziksel aktivite düzeyinin küresel çeşitliliği göz önüne alınarak, bireylerin yaşam tarzına uygun kalori önerileri sunar.

6. Cunningham Denklemi

Cunningham denklemi, yine sporcular ve atletler için tasarlanmış bir diğer formüldür. Katch-McArdle formülüyle benzer şekilde, yağsız vücut kütlesini temel alır. Ancak Cunningham denklemi, daha geniş bir kullanıcı kitlesine hitap eder.

Formül:
BMR = 500 + (22 × Yağsız Vücut Kütlesi)

Bu formül, özellikle yoğun antrenman yapan bireylerde enerji ihtiyacını daha doğru bir şekilde belirlemek için kullanılır.

Yöntemlerin Karşılaştırılması ve Uygulama Alanları

Yöntem	Kullanım Alanı	Avantajları	Dezavantajları
Harris-Benedict	Genel kullanım	Kolay uygulanabilir	Eski verilere dayanır
Mifflin-St Jeor	Diyet ve kilo yönetimi	Güncel ve doğru sonuçlar verir	Karmaşık gelebilir
Katch-McArdle	Sporcular ve atletler	Yağsız vücut kütlesine dayalı	Vücut yağ oranı ölçümü gerektirir
WHO Formülü	Toplumsal sağlık çalışmaları	Basit ve anlaşılır	Bireysel farklılıkları dikkate almaz
Cunningham Denklemi	Sporcu beslenmesi	Atletik bireyler için ideal	Yağsız kütle hesaplaması zor olabilir

Hangi Yöntem Seçilmelidir?

Doğru yöntemi seçmek, bireyin hedeflerine ve fiziksel durumuna bağlıdır. Örneğin, sporcular için Katch-McArdle veya Cunningham denklemi daha doğru sonuçlar verirken, genel kullanıcılar için Mifflin-St Jeor denklemi daha uygun olabilir. Sağlıklı bir yaşam sürdürmek isteyen bireyler için basit ve güvenilir bir yöntem arayanlara Mifflin-St Jeor yöntemi önerilir. WHO formülü ise daha çok toplumsal çalışmalarda kullanılır ve bireysel takip için önerilmez.

Kalori hesaplama yöntemi ne olursa olsun, doğru bir beslenme planı oluşturulması için diyetisyen desteği almak her zaman faydalıdır. Unutulmaması gereken en önemli nokta, kalori hesaplamalarının yalnızca bir rehber niteliğinde olduğudur; dengeli ve sağlıklı beslenme alışkanlıkları uzun vadede başarı sağlar.

Günlük Kalori Hesaplama Yöntemlerinin Özet Değerlendirmesi

Her bir kalori hesaplama yöntemi farklı koşullara uygun olarak geliştirilmiştir ve kişisel hedeflere göre doğru yöntemi seçmek önemlidir. Örneğin, sporcular için yağsız vücut kütlesine dayalı Katch-McArdle ve Cunningham denklemleri daha uygun sonuçlar verirken, daha genel bir kilo yönetimi sürecinde Mifflin-St Jeor denklemi ideal bir tercih olabilir.

Özetle:

• Kilo vermek veya almak isteyenler için Mifflin-St Jeor denklemi, modern ve doğru tahminler sunduğundan sıklıkla önerilir.
• Atletik performans artırmak isteyen sporcular için yağsız vücut kütlesini hesaplayan Katch-McArdle veya Cunningham denklemleri daha uygundur.
• Büyük popülasyonların enerji ihtiyacını belirlemek amacıyla toplumsal çalışmalarda WHO ve FAO/WHO/UNU yöntemleri kullanılır.

Günlük Kalori Hesaplama Yöntemlerinin Uygulamada Önemi

Kalori hesaplama yöntemlerinin doğru bir şekilde uygulanması, sağlıklı bir yaşam tarzının önemli bir parçasıdır. Ancak bu yöntemlerin sunduğu kalori önerileri, genel bir rehber niteliğindedir ve kişisel ihtiyaçlar her zaman bireysel farklılıklar gösterebilir. Bu nedenle, sadece kalori hesabına bağlı kalmak yerine dengeli bir diyet ve düzenli egzersiz gibi unsurların da beslenme planına dahil edilmesi gerekir.

Günlük kalori hesaplama programları, doğru yöntemi seçmekte kullanıcıya yardımcı olurken aynı zamanda bu değerleri günlük yaşam pratikleriyle entegre eder. Özellikle kilo vermek, kas kütlesi artırmak veya mevcut kilo kontrolünü sağlamak isteyen bireyler için bu yöntemlerin uygulanması, başarı oranını artırır.

Kalori Hesaplama Yöntemlerine Dair Pratik Öneriler

1. Vücut Kompozisyonunu Belirleme: Yağ oranınızı belirlemek için güvenilir bir ölçüm yaptırmak, doğru sonuçlara ulaşmak için önemlidir. Katch-McArdle gibi yöntemler için bu bilgi gereklidir.
2. Fiziksel Aktivite Düzeyinizi Belirleyin: Aktivite düzeyinizi doğru sınıflandırmak, enerji ihtiyacınızı doğru hesaplamanızı sağlar. Örneğin, aktif bir sporcuysanız, daha yüksek bir aktivite çarpanı kullanmanız gerekir.
3. Kısa ve Uzun Vadeli Hedefler Belirleyin: Kilo vermek, almak veya korumak gibi hedeflerinizi belirlerken gerçekçi ve sürdürülebilir planlar oluşturun.
4. Diyetisyen Desteği Alın: Kalori hesaplamalarınızı daha doğru yorumlamak ve size uygun bir beslenme planı oluşturmak için profesyonel bir diyetisyenden yardım almak faydalıdır.
5. Dengeli Beslenmeye Odaklanın: Kalori takibi yaparken sadece miktara değil, aynı zamanda besinlerin kalitesine de önem verin. Makro (protein, karbonhidrat, yağ) ve mikro besinlerin (vitamin ve mineraller) dengesi sağlıklı bir yaşam için kritik rol oynar.

Kalori Hesaplama Programlarının Uzun Vadeli Sağlık Üzerindeki Etkileri

Doğru kalori hesabı, uzun vadede birçok sağlık yararı sunar. Örneğin, kilo yönetiminin iyi sağlanması obezite ve tip 2 diyabet gibi kronik hastalıkların riskini azaltır. Aynı zamanda, enerji dengesinin korunması kalp-damar sağlığını destekler ve genel olarak yaşam kalitesini artırır. Ancak, kalori hesaplamalarını sadece kısa vadeli bir kilo verme aracı olarak görmek yerine, yaşam boyu sürdürülebilir sağlıklı alışkanlıkların bir parçası olarak kabul etmek gerekir.

Bununla birlikte, psikolojik iyi oluş açısından kalori hesaplama sürecinde dengeyi sağlamak da önemlidir. Sürekli kalori sayımı bazı bireylerde stres veya motivasyon kaybına yol açabilir. Bu durumda, arada bir kalori takibine ara vermek veya esnek planlar uygulamak da faydalı olabilir.

Günlük Kalori Hesaplama Programlarının Geleceği ve Teknolojik Gelişmeler

Gelişen teknoloji, kalori hesaplama programlarının kullanımını daha kolay ve yaygın hale getiriyor. Mobil uygulamalar, akıllı saatler, giyilebilir cihazlar ve yapay zeka destekli yazılımlar sayesinde kullanıcılar artık kalori ve enerji dengelerini anlık olarak takip edebiliyor. Bu sistemlerin gelecekte daha da gelişmesi ve kişiselleştirilmiş sağlık hizmetlerinin yaygınlaşması bekleniyor. Kalori hesaplama programlarının gelecekteki potansiyel gelişim alanları aşağıdaki gibi özetlenebilir:

1. Yapay Zeka ve Makine Öğrenimi Destekli Programlar

Gelecekte, yapay zeka ve makine öğrenimi teknolojileri, kalori hesaplama uygulamalarının öneri algoritmalarını daha akıllı hale getirecek. Bu programlar, kullanıcıların beslenme alışkanlıklarını, egzersiz düzenlerini ve sağlık verilerini analiz ederek çok daha hassas ve bireysel öneriler sunabilecek. Örneğin, kişinin günlük ruh hali veya uyku kalitesi gibi faktörler bile önerilen kalori miktarını etkileyecek şekilde değerlendirilebilir.

2. Giyilebilir Cihazlarla Entegrasyon

Akıllı saatler, fitness bileklikleri ve sağlık takip cihazları, kalori hesaplama uygulamalarıyla entegre çalışarak gerçek zamanlı veri sunar. Bu cihazlar, kalp atış hızı, adım sayısı ve uyku düzenini takip ederek enerji harcamasını doğru bir şekilde hesaplar. Böylece kullanıcılar, günlük kalori dengelerini anında görebilir ve hedeflerine uygun düzenlemeler yapabilir.

3. Gelişmiş Gıda Tarama Teknolojileri

Mobil uygulamalara entegre edilen barkod okuma ve fotoğraf analizi teknolojileri, yiyeceklerin kalori değerlerini hızlı ve kolay bir şekilde tespit etme imkanı sağlar. Kullanıcılar, tükettikleri yiyecekleri uygulamaya manuel olarak girmek yerine sadece fotoğraflayarak ya da barkodunu okutarak otomatik veri girişi yapabilecek.

4. Kişisel Genetik Verilere Dayalı Beslenme Önerileri

Gelecekte kalori hesaplama programları, bireylerin genetik yatkınlıklarına dayalı öneriler sunabilir. Genetik testler, kişinin metabolizma hızı, besin intoleransları veya belirli besinlere duyarlılıkları hakkında bilgi sunar. Bu bilgiler doğrultusunda daha kişiselleştirilmiş kalori ve beslenme planları oluşturulabilir.

5. Dijital Diyetisyen Asistanları

Gelişmiş kalori hesaplama programları, dijital diyetisyen asistanları ile donatılarak kullanıcılara sürekli rehberlik sunabilir. Yapay zeka destekli bu asistanlar, kullanıcılara yalnızca kalori önerileri sunmakla kalmaz; aynı zamanda moral desteği verir, sorulara cevap verir ve kullanıcıların motivasyonlarını artırmak için çeşitli görevler sunar.

Kalori Hesaplama Programlarının Avantajları

Kalori hesaplama programları, bireylerin sağlık hedeflerine ulaşmalarını kolaylaştıran birçok avantaj sunar:

• Kişiselleştirilmiş Beslenme Planları: Kullanıcıların ihtiyaçlarına göre özelleştirilmiş öneriler sunar. Her bireyin metabolizması ve aktivite düzeyi farklı olduğundan, programlar bu farklılıkları göz önünde bulundurur.
• Kolay Takip ve Güncelleme: Programlar sayesinde kullanıcılar günlük kalori tüketimlerini ve harcamalarını kolayca takip eder. Kilo verme sürecinde motivasyonun sürdürülebilir olması için bu takip sistemi oldukça önemlidir.
• Hızlı ve Erişilebilir Çözümler: Akıllı telefon uygulamaları veya web tabanlı programlarla kalori hesaplaması yapmak oldukça kolaydır. Hızlı bir şekilde sonuç alınması, kullanıcıların beslenme alışkanlıklarını düzenlemelerine yardımcı olur.
• Uzun Vadeli Sağlık Faydaları: Doğru kalori yönetimi, obezite, diyabet ve kalp hastalıkları gibi kronik rahatsızlıkların önlenmesinde önemli bir rol oynar.

Kalori Hesaplama Programlarının Sınırlamaları

Her ne kadar kalori hesaplama programları faydalı olsa da, bazı sınırlamaları da göz ardı edilmemelidir. Örneğin, her bireyin metabolizması farklı çalışır ve programların önerileri bu bireysel farklılıkları tam anlamıyla yansıtmayabilir. Ayrıca, sadece kalori saymak, sağlıklı bir beslenme için yeterli değildir. Besinlerin kalitesi ve dengeli bir diyet planı, kalori yönetimi kadar önem taşır. Programların bir diğer sınırlaması da sürekli takip ihtiyacı nedeniyle bazı kullanıcıların motivasyon kaybı yaşamasıdır.

Farklı Kalori Hesaplama Programları ve Öneriler

Piyasada birçok farklı kalori hesaplama uygulaması ve programı bulunmaktadır. MyFitnessPal, Cronometer, Lifesum ve Fitbit gibi uygulamalar, kullanıcıların günlük kalori alımlarını ve harcamalarını takip etmelerini sağlar. Her bir uygulamanın sunduğu ek özellikler farklılık gösterir. Örneğin, bazıları mikro ve makro besin takibi yaparken, bazıları fiziksel aktiviteleri otomatik olarak kaydeder. İhtiyaçlara en uygun uygulamanın seçilmesi, kullanıcıların uzun vadeli başarıya ulaşmalarını sağlar.

Sonuç

Günlük kalori hesaplama programları, sağlıklı bir yaşam sürdürmek isteyen bireyler için büyük kolaylıklar sağlar. Bilimsel yöntemlerle bireylerin enerji ihtiyaçlarını hesaplayan bu programlar, doğru kullanıldığında kilo yönetimi ve genel sağlık açısından önemli faydalar sunar. Teknolojinin ilerlemesiyle birlikte, bu programlar daha akıllı ve erişilebilir hâle gelmektedir. Ancak kalori hesaplamalarının sağlıklı bir yaşamın sadece bir parçası olduğu unutulmamalıdır. Dengeli beslenme, düzenli fiziksel aktivite ve psikolojik iyi olma hali gibi unsurlar da sağlıklı bir yaşam tarzının vazgeçilmez bileşenleridir.

Kalori hesaplama programlarının sunduğu olanaklar, bireylerin hedeflerine ulaşmalarını desteklemekle birlikte, sürdürülebilir sağlık alışkanlıklarının geliştirilmesinde de etkili bir araç olarak hizmet eder. Doğru yöntemlerin uygulanması, dengeli bir yaşam tarzının benimsenmesi ve gerektiğinde profesyonel destek alınması, uzun vadeli sağlık hedeflerinin gerçekleştirilmesini kolaylaştıracaktır.

Referanslar:

1. Günlük Kalori Hesaplama Programı: Günlük Kalori İhtiyacını Hesapla
2. Mifflin, M. D., St Jeor, S. T., Hill, L. A., Scott, B. J., Daugherty, S. A., & Koh, Y. O. (1990). A new predictive equation for resting energy expenditure in healthy individuals. The American Journal of Clinical Nutrition, 51(2), 241-247.
3. Harris, J. A., & Benedict, F. G. (1918). A biometric study of basal metabolism in man. Carnegie Institution of Washington, Publication No. 279.
4. FAO/WHO/UNU Expert Consultation. (2001). Human energy requirements: Report of a joint FAO/WHO/UNU expert consultation. Food and Nutrition Bulletin, 22(1), 1-107.
5. Black, A. E. (2000). Critical evaluation of energy intake using the Goldberg cut-off for energy intake: Basal metabolic rate. Public Health Nutrition, 3(4), 653-659.
6. Schoeller, D. A. (1988). Measurement of energy expenditure in free-living humans by using doubly labeled water. The Journal of Nutrition, 118(11), 1278-1289.
7. Livingstone, M. B., & Black, A. E. (2003). Markers of the validity of reported energy intake. The Journal of Nutrition, 133(3), 895S-920S.
8. Hall, K. D., Sacks, G., Chandramohan, D., Chow, C. C., Wang, Y. C., Gortmaker, S. L., & Swinburn, B. A. (2011). Quantification of the effect of energy imbalance on bodyweight. The Lancet, 378(9793), 826-837.
9. Blundell, J. E., Caudwell, P., Gibbons, C., Hopkins, M., Naslund, E., King, N., & Finlayson, G. (2012). Role of resting metabolic rate and energy expenditure in hunger and appetite control: A new formulation. Disease Models & Mechanisms, 5(5), 608-613.
10. Weir, J. B. (1949). New methods for calculating metabolic rate with special reference to protein metabolism. The Journal of Physiology, 109(1-2), 1-9.
11. Heymsfield, S. B., Wadden, T. A., Mechanick, J. I., et al. (2011). Mechanisms, pathophysiology, and management of obesity. New England Journal of Medicine, 365(21), 2006-2017.
12. Lam, Y. Y., Ravussin, E. (2016). Analysis of energy metabolism in humans: A review of methodologies. Molecular Metabolism, 5(11), 970-982.
13. Luke, A., & Cooper, R. S. (2013). Physical activity does not influence obesity risk: Time to clarify the public health message. International Journal of Epidemiology, 42(6), 1831-1836.
14. Levine, J. A. (2007). Non-exercise activity thermogenesis (NEAT). Best Practice & Research Clinical Endocrinology & Metabolism, 16(4), 679-702.
15. Ravussin, E., & Bogardus, C. (1989). Relationship of genetics, age, and physical fitness to daily energy expenditure and fuel utilization. American Journal of Clinical Nutrition, 49(5), 968-975.
16. Westerterp, K. R. (2004). Diet induced thermogenesis. Nutrition & Metabolism, 1(1), 5.
17. Bouchard, C., Tremblay, A., Després, J. P., et al. (1990). The response to long-term overfeeding in identical twins. New England Journal of Medicine, 322(21), 1477-1482.
18. Hill, J. O., & Wyatt, H. R. (2005). Role of physical activity in preventing and treating obesity. Journal of Applied Physiology, 99(2), 765-770.
19. Goran, M. I., & Poehlman, E. T. (1992). Endurance training does not enhance total energy expenditure in healthy elderly persons. American Journal of Physiology, 263(5), E950-E957.
20. Ravussin, E. (1995). Metabolic differences and the development of obesity. Metabolism, 44(9), 12-14.
21. Hill, J. O., Melanson, E. L., & Wyatt, H. R. (2000). Dietary fat intake and regulation of energy balance: Implications for obesity. The Journal of Nutrition, 130(2), 284S-288S.
22. Rosenbaum, M., & Leibel, R. L. (2010). Adaptive thermogenesis in humans. International Journal of Obesity, 34(S1), S47-S55.
23. Muller, M. J., Bosy-Westphal, A., & Heymsfield, S. B. (2010). Is there evidence for a set point that regulates human body weight? F1000 Medicine Reports, 2, 59.
24. Bray, G. A., & Popkin, B. M. (1998). Dietary fat intake does affect obesity! The American Journal of Clinical Nutrition, 68(6), 1157-1173.
25. Tremblay, A., Simoneau, J. A., & Bouchard, C. (1994). Impact of exercise intensity on body fatness and skeletal muscle metabolism. Metabolism, 43(7), 814-818.
26. Stiegler, P., & Cunliffe, A. (2006). The role of diet and exercise for the maintenance of fat-free mass and resting metabolic rate during weight loss. Sports Medicine, 36(3), 239-262.
27. Schoffelen, P. F., & Westerterp, K. R. (2008). Intra-individual variability and adaptation of overnight energy expenditure assessed by whole-room calorimetry. British Journal of Nutrition, 98(6), 1026-1029.
28. Wrieden, W. L., Peace, H. S., Armstrong, J., & Barton, K. L. (2003). A short review of dietary assessment methods used in National and Scottish Research Studies. Journal of Human Nutrition and Dietetics, 16(3), 271-280.
29. Melby, C. L., et al. (1993). Exercise, macronutrient metabolism, and energy expenditure in lean and obese individuals. Medicine & Science in Sports & Exercise, 25(5), 620-627.
30. Schutz, Y., et al. (1989). Basal metabolism and its determinants in humans. Nutrition Reviews, 47(6), 169-174.
31. Piaggi, P., et al. (2015). The relationship between energy expenditure and energy intake in humans. Obesity, 23(12), 2340-2349.
32. Hill, J. O., & Peters, J. C. (1998). Environmental contributions to the obesity epidemic. Science, 280(5368), 1371-1374.
33. Westerterp, K. R., & Speakman, J. R. (2008). Physical activity energy expenditure has not declined since the 1980s. Journal of Human Evolution, 55(6), 1064-1068.
34. Jequier, E., & Tappy, L. (1999). Regulation of body weight in humans. Physiological Reviews, 79(2), 451-480.
35. Astrup, A., & Bügel, S. (2019). Macronutrient balance and obesity prevention: An evidence-based approach. Current Opinion in Clinical Nutrition & Metabolic Care, 12(5), 563-568.
36. Doucet, É., et al. (2000). Evidence for the existence of adaptive thermogenesis during weight loss. American Journal of Clinical Nutrition, 75(4), 719-723.
37. Google Scholar
38. PubMed