Yürüme Bozukluklarının 4 Nedeni, Tanısı ve Güncel Tedavisi

Yürüme, insan hayatında en temel motor becerilerden biridir. İnsanlar, yaşamları boyunca çok sayıda fiziksel aktivite gerçekleştirirler, ancak yürümek bu aktiviteler arasında en yaygın olanıdır. Sağlıklı bireylerde yürüme, doğal bir süreçtir ve genellikle bilinçli bir çaba gerektirmez. Ancak, çeşitli nedenlerle bu doğal süreçte aksaklıklar meydana gelebilir ve bu da yürüme bozukluklarına yol açar. Yürüme bozukluğu, günlük yaşamı ciddi anlamda etkileyen ve bireyin bağımsız hareket kabiliyetini kısıtlayan sorunlardan biridir. Bu bozukluklar genellikle nörolojik, ortopedik veya kas-iskelet sistemi rahatsızlıklarından kaynaklanır ve yaşlı nüfusta daha yaygın olarak görülür.

Yürüme Bozukluklarının 4 Nedeni, Tanısı ve Güncel Tedavisi

Yürüme bozuklukları, farklı hastalıkların belirtisi olabileceği gibi, yaşlılıkla birlikte vücuttaki fonksiyonların zayıflaması nedeniyle de ortaya çıkabilir. Yürüme yeteneğinde meydana gelen her türlü bozukluk, bireyin yaşam kalitesini düşürür ve aynı zamanda ciddi yaralanma riskini artırır. Bu bozuklukların zamanında tanınması ve uygun tedavi yöntemlerinin belirlenmesi, hastaların bağımsızlıklarını koruyabilmeleri açısından büyük önem taşır. Ayrıca, çeşitli altta yatan hastalıkların bir göstergesi olabileceğinden, bu bozuklukların nedenlerini anlamak ve doğru bir tedavi planı uygulamak kritik öneme sahiptir.

Genellikle yaşla birlikte ortaya çıkmakla birlikte, her yaş grubunda görülebilir. Bebeklik döneminden itibaren başlayıp, yaşamın herhangi bir döneminde gelişebilen bu bozukluklar, genetik faktörler, doğuştan gelen rahatsızlıklar, travmalar veya çevresel faktörler gibi çok çeşitli nedenlerle tetiklenebilir. Özellikle yaşlı nüfusun hızla arttığı modern toplumlarda yürüme bozukluklarına ilişkin farkındalık artmakta ve bu alandaki araştırmalar hız kazanmaktadır. Yaşlı bireylerde yürüme bozuklukları, kas zayıflığı, denge kaybı ve reflekslerin yavaşlaması gibi nedenlerle daha sık görülürken, genç bireylerde bu durum genellikle travmalar veya nörolojik hastalıklardan kaynaklanır.

Yürüme bozukluklarının tedavisi, sorunun kaynağına bağlı olarak değişiklik gösterir. Bazı durumlarda, fiziksel terapi ve rehabilitasyon yöntemleri yeterli olabilirken, daha ciddi vakalarda cerrahi müdahaleler gerekebilir. Tedavi sürecinde multidisipliner bir yaklaşım benimsenmesi, hastaların en iyi sonuçları alabilmeleri açısından önemlidir. Yürüme bozuklukları yalnızca bir sağlık sorunu değil, aynı zamanda sosyal ve psikolojik etkileri olan bir durumdur. Bu nedenle, hem bireysel hem de toplumsal düzeyde yürüme bozukluklarına yönelik farkındalığın artırılması, erken tanı ve tedavi süreçlerinin başarıyla yürütülmesi açısından gereklidir.

Yürüme Bozukluklarının Nedenleri

Bireylerin günlük yaşam aktivitelerini sınırlayan ciddi sorunlardan biridir. Bu bozuklukların altında yatan nedenler oldukça çeşitlidir. Genel olarak, yürüme bozukluklarına yol açan faktörler dört ana grupta incelenebilir: nörolojik nedenler, ortopedik sorunlar, kas-iskelet sistemi rahatsızlıkları ve sistemik hastalıklar.

1. Nörolojik Nedenler: Beyin, omurilik veya sinirlerde meydana gelen hasarlar, başlıca nedenler arasında yer alır. Parkinson hastalığı, multipl skleroz (MS), felç (inme) ve serebral palsi gibi hastalıklar, merkezi sinir sistemindeki bozukluklar nedeniyle yürüyüşü olumsuz etkiler. Sinir sistemindeki iletişim hatalarının bozulması, bireylerin kaslarını kontrol etme yeteneğini zayıflatır ve yürüme bozukluklarına neden olur.
2. Ortopedik Sorunlar: Eklem, kemik veya kaslarda meydana gelen deformasyonlar, yürüme bozukluklarına yol açabilir. Kalça displazisi, dizde menisküs yırtılması veya omurga sorunları gibi ortopedik rahatsızlıklar, bireylerin yürüme yeteneğini sınırlandırır. Ayrıca, travmalar sonucu kemik kırıkları ya da çıkıklar da yürüme bozukluklarına neden olabilir.
3. Kas-İskelet Sistemi Rahatsızlıkları: Kasların zayıflaması veya kas hastalıkları, yürüme bozukluklarının yaygın nedenleri arasındadır. Kas distrofisi, kasların güçsüzleşmesine neden olur ve bu da yürüme yeteneğini etkiler. Ayrıca, yaşla birlikte kas kütlesindeki azalma, yaşlı bireylerde yürüme sorunlarına yol açabilir.
4. Sistemik Hastalıklar: Diyabet, tiroid bozuklukları ve kardiyovasküler hastalıklar gibi sistemik hastalıklar da yürüme bozukluklarına neden olabilir. Bu hastalıklar, kasların ve sinirlerin düzgün çalışmasını engelleyerek yürüme yeteneğini olumsuz etkiler.

Yürüme Bozukluklarının Türleri

Yürüme bozuklukları, bireyin yürüme biçiminde görülen anormal değişiklikler olarak tanımlanabilir ve bu bozukluklar çeşitli türlerde ortaya çıkabilir. Yürüme bozukluklarının türleri, genellikle ortaya çıkan semptomlara göre sınıflandırılır. İşte en yaygın yürüme bozukluğu türleri:

1. Spastik Yürüyüş: Kasların aşırı sertleşmesi ve gerilmesi nedeniyle meydana gelen bir yürüme bozukluğudur. Bu durum genellikle serebral palsi veya omurilik yaralanmaları gibi nörolojik sorunlardan kaynaklanır. Bireyler, adımlarını kısa ve zor bir şekilde atar.
2. Ataksik Yürüyüş: Koordinasyon bozuklukları nedeniyle dengede durmakta zorlanma ile karakterizedir. Ataksi, genellikle beyincikte meydana gelen hasarlar nedeniyle oluşur ve bireyin yürürken dengesini sağlayamamasına neden olur.
3. Parkinson Yürüyüşü: Parkinson hastalığının tipik bir belirtisidir. Bireyler, öne doğru eğik bir pozisyonda yürür ve adımları küçük ve hızlıdır. Aynı zamanda yürüme sırasında kolların sallanması azalır.
4. Antalgik Yürüyüş: Ağrı nedeniyle bireyin normal yürüme şeklini değiştirmesidir. Bu tür yürüme bozukluğu genellikle ortopedik sorunlardan, özellikle eklem veya kemik ağrılarından kaynaklanır.
5. Trendelenburg Yürüyüşü: Kalça kaslarının zayıflaması sonucu oluşur. Yürüme sırasında vücudun bir tarafı aşağıya düşer ve bu durum, bireyin dengesini bozar.
6. Hemiplejik Yürüyüş: İnme (felç) geçirmiş bireylerde sıkça görülen bir yürüme bozukluğudur. Vücudun bir tarafındaki kaslar zayıfladığı veya felç olduğu için birey, bu tarafa doğru eğik bir şekilde yürür.

Yürüme Bozukluklarının Teşhisi

Yürüme bozukluklarının teşhis edilmesi, doğru tedavi planının oluşturulması açısından büyük önem taşır. Teşhis sürecinde, öncelikle hastanın tıbbi öyküsü detaylı bir şekilde değerlendirilir ve ardından fiziksel muayene gerçekleştirilir. Bununla birlikte, yürüme bozukluğunun nedenini belirlemek için bazı ileri görüntüleme ve test yöntemleri kullanılabilir.

1. Nörolojik Testler: Sinir sistemi bozukluklarını tespit etmek için çeşitli nörolojik testler yapılır. Bu testler, beyinden kaslara sinir iletimini kontrol eder.
2. Görüntüleme Yöntemleri: MRI ve BT taramaları, beynin, omuriliğin veya eklem ve kemik yapılarının görüntülenmesi için yaygın olarak kullanılan yöntemlerdir. Bu yöntemler, hasarın boyutunu ve yerini belirlemek için kullanılır.
3. Elektromiyografi (EMG): Kasların elektriksel aktivitesini ölçen bir testtir. Yürüme bozukluklarına neden olabilecek kas veya sinir hastalıklarının teşhisinde kullanılır.
4. Yürüme Analizi: Özel bir laboratuvar ortamında yapılan bu analiz, bireyin yürüyüşü sırasında vücut hareketlerinin detaylı bir şekilde incelenmesini sağlar. Bu analiz, yürüme bozukluğunun türünü ve şiddetini belirlemeye yardımcı olur.

Yürüme Bozukluklarının Tedavisi

Yürüme bozukluklarının tedavisi, altta yatan nedene, bozukluğun türüne ve hastanın genel sağlık durumuna göre çeşitlilik gösterir. Tedavi süreci genellikle multidisipliner bir yaklaşım gerektirir ve nörolog, ortopedist, fizyoterapist ve diğer ilgili sağlık profesyonellerinin iş birliğiyle yürütülür. Tedavinin temel amacı, hastanın yürüme yeteneğini maksimum düzeyde geri kazandırmak ve yaşam kalitesini artırmaktır. Tedavi yöntemleri aşağıdaki ana başlıklar altında ele alınabilir:

1. Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon

Yürüme bozukluklarının tedavisinde fizik tedavi ve rehabilitasyon en önemli tedavi yöntemleri arasında yer alır. Fizik tedavi, kasları güçlendirmek, esnekliği artırmak, dengeyi iyileştirmek ve genel vücut koordinasyonunu geliştirmek amacıyla uygulanan egzersiz programlarını içerir. Fizyoterapistler, kişiye özel egzersiz programları hazırlar ve bu programlar sayesinde hastalar, hareket yeteneklerini geri kazanabilir.

• Güçlendirme Egzersizleri: Kas zayıflığı yürüme bozukluklarının ana nedenlerinden biri olabilir. Bu nedenle, kasları güçlendirmeye yönelik egzersizler, özellikle yaşlı bireylerde büyük önem taşır. Bacak kaslarını güçlendirmek için ağırlık kaldırma, direnç bantları kullanma ve izometrik egzersizler önerilebilir.
• Esneklik Egzersizleri: Eklem hareket açıklığını artırmak ve kasları esnetmek amacıyla yapılan bu egzersizler, kas-iskelet sistemi rahatsızlıklarına bağlı yürüme bozukluklarının tedavisinde önemli rol oynar. Özellikle ortopedik sorunlara bağlı hareket kısıtlılıklarının giderilmesi için esneklik egzersizleri uygulanır.
• Denge Egzersizleri: Denge kaybı ve ataksi gibi yürüme bozukluklarında dengeyi geliştirmek amacıyla uygulanan bu egzersizler, hastaların düşme riskini azaltmaya yardımcı olur. Fizyoterapistler, denge tahtası veya denge platformları gibi ekipmanlar kullanarak hastaların denge yeteneklerini geliştirmeye çalışır.
• Yürüme Eğitimi: Yürüme bozukluklarına yönelik yapılan bir diğer önemli tedavi yöntemi de yürüme eğitimi veya “gait training”dir. Bu tedavi, hastaların yeniden doğru bir şekilde yürümesini sağlamak amacıyla uygulanır. Fizyoterapistler, hastaların adım uzunluğunu, yürüme hızını ve dengeyi iyileştirmek için özel teknikler kullanır. Yürüme eğitimi sırasında hastaların güvenli bir ortamda desteklenmesi de büyük önem taşır.
• Nörolojik Rehabilitasyon: Özellikle nörolojik nedenlerden kaynaklanan yürüme bozukluklarında (örn. Parkinson hastalığı, inme sonrası durumlar) uygulanan nörolojik rehabilitasyon programları, sinir sistemi üzerindeki kontrolü iyileştirmeye yöneliktir. Beyin ile kaslar arasındaki sinir bağlantılarını güçlendirmek için nöroplastisiteyi artıran egzersizler yapılır.

2. İlaç Tedavisi

Yürüme bozukluklarının tedavisinde ilaçlar, özellikle nörolojik hastalıklara bağlı bozukluklarda önemli bir rol oynar. İlaç tedavisi, hastanın sinir sistemi üzerindeki fonksiyonlarını iyileştirmeyi ve semptomları hafifletmeyi amaçlar. Ancak ilaç tedavisi, genellikle diğer tedavi yöntemleri ile birlikte kullanılır ve tek başına yürüme bozukluklarını tamamen ortadan kaldırmaz.

• Parkinson Hastalığı: Parkinson hastalığına bağlı yürüme bozuklukları genellikle dopamin eksikliğinden kaynaklanır. Bu hastalıkta kullanılan en yaygın ilaçlar, dopamin seviyelerini artıran Levodopa ve dopamin agonistleridir. Bu ilaçlar, beyindeki dopamin üretimini artırarak kas sertliği, titreme ve yürüme güçlüklerini hafifletir.
• Multipl Skleroz (MS): MS hastalarında görülen yürüme bozuklukları, bağışıklık sisteminin sinir sistemine saldırması sonucu oluşur. MS tedavisinde kullanılan ilaçlar arasında Bağışıklık Sistemini Baskılayan İlaçlar (örn. interferon beta) yer alır. Ayrıca, kas spazmlarını kontrol altına almak için kas gevşeticiler ve antispastik ilaçlar da kullanılabilir.
• Antikonvülsan ve Kas Gevşeticiler: Sinir sistemi üzerindeki anormal elektriksel aktiviteleri baskılamak ve kas spazmlarını hafifletmek için antikonvülsan ilaçlar ve kas gevşeticiler kullanılabilir. Bu ilaçlar, özellikle spastik yürüyüş veya kaslarda sertleşme yaşayan hastalarda etkilidir.
• Ağrı Kesiciler ve Anti-enflamatuar İlaçlar: Eklem veya kas ağrısına bağlı antalgik yürüme bozukluklarında, ağrıyı hafifletmek amacıyla nonsteroidal anti-enflamatuar ilaçlar (NSAID) ve diğer ağrı kesiciler kullanılabilir. Bu ilaçlar, ortopedik sorunlara bağlı yürüme bozukluklarında yaygın olarak reçete edilir.

3. Ortopedik Cihazlar ve Destekleyici Ekipmanlar

Yürüme bozukluklarının tedavisinde ortopedik cihazlar ve destekleyici ekipmanlar, hastaların günlük yaşam aktivitelerinde bağımsızlıklarını sürdürmelerine yardımcı olabilir. Bu tür cihazlar, yürüme sırasında vücut ağırlığının daha dengeli bir şekilde dağıtılmasını sağlar ve hastaların güvenle hareket edebilmelerine olanak tanır.

• Ortezler: Ortezler, vücudun belirli bir bölgesini desteklemek veya düzeltmek amacıyla kullanılan cihazlardır. Özellikle ayak bileği, diz ve kalça gibi eklem bölgelerine uygulanan ortezler, yürüme sırasında hastalara denge ve destek sağlar. Diz stabilitesini artıran diz ortezleri veya ayak bileği desteği sağlayan ayak bileği ortezleri, yaygın olarak kullanılan cihazlardandır.
• Yürüme Bastonları: Yürüme bozukluğu yaşayan bireylerde dengeyi artırmak ve düşme riskini azaltmak için bastonlar sıklıkla tercih edilir. Yürüme bastonları, vücut ağırlığını kısmen taşır ve hastaların güvenle yürümesini sağlar. Özellikle denge sorunu yaşayan yaşlı bireylerde bastonlar, yürüme esnasında önemli bir destek aracı olarak kullanılır.
• Yürüteçler: Denge kaybı veya kas zayıflığı nedeniyle daha fazla destek gerektiren hastalarda yürüteçler kullanılır. Yürüteçler, dört tekerlekli veya tekerleksiz olabilir ve hastaların yürürken güvenli bir şekilde ilerlemesine yardımcı olur.
• Özel Ayakkabılar: Bazı yürüme bozukluklarında, hastaların ayak yapısını desteklemek ve düzgün bir yürüyüş sağlamak amacıyla ortopedik ayakkabılar kullanılır. Bu ayakkabılar, ayak tabanındaki basıncı dengeli bir şekilde dağıtarak yürüme esnasında rahatlık sağlar.

4. Cerrahi Tedavi

Yürüme bozukluklarının bazı türlerinde, konservatif tedavi yöntemleri yeterli olmayabilir ve cerrahi müdahaleler gerekebilir. Cerrahi tedavi, özellikle ortopedik sorunlar veya ciddi nörolojik bozukluklar nedeniyle oluşan yürüme bozukluklarında uygulanır.

• Eklem Değiştirme Ameliyatları: Osteoartrit veya romatoid artrit gibi eklem hastalıklarına bağlı yürüme bozukluklarında, diz veya kalça protezi gibi eklem değiştirme ameliyatları gerekebilir. Bu tür ameliyatlar, eklem ağrılarını hafifletir ve eklemlerin normal fonksiyonlarını geri kazandırarak hastaların daha rahat yürümelerini sağlar.
• Omurga Cerrahisi: Omurilik sıkışması veya skolyoz gibi omurga problemleri, ciddi yürüme bozukluklarına neden olabilir. Bu tür sorunlarda omurga cerrahisi ile sinir sıkışması giderilir veya omurga düzeltilir, böylece hastanın yürüme yeteneği iyileştirilebilir.
• Kas ve Tendon Cerrahisi: Spastik yürüme veya serebral palsi gibi nörolojik sorunlardan kaynaklanan kas ve tendon sertleşmeleri, cerrahi müdahale ile düzeltilebilir. Kas veya tendon uzatma ameliyatları, bu tür hastalarda yürüme yeteneğini artırmaya yönelik yaygın cerrahi yöntemlerdendir.
• Derin Beyin Stimülasyonu (DBS): Parkinson hastalığı gibi hareket bozukluklarında kullanılan bu cerrahi yöntem, beynin hareketle ilgili bölgelerine elektriksel uyarılar göndererek yürüme fonksiyonlarını iyileştirir. DBS, özellikle ilaç tedavisine yanıt vermeyen hastalarda etkili olabilir.

5. Rehabilitasyon Robotları ve Teknolojik Yardımcılar

Son yıllarda, yürüme bozukluklarının tedavisinde teknoloji önemli bir rol oynamaya başlamıştır. Rehabilitasyon robotları ve teknolojik yardımcılar, hastaların motor becerilerini yeniden kazanmalarına yardımcı olmak amacıyla kullanılır.

• Robotik Yürüme Cihazları: Bu cihazlar, felçli veya ciddi yürüme bozukluğu yaşayan hastaların yeniden yürüme becerilerini kazanmalarına yardımcı olur. Robotik yürüme cihazları, hastanın yürüme hareketlerini simüle eder ve beyin ile kaslar arasındaki sinir bağlantılarını yeniden oluşturmaya çalışır.
• Sanal Gerçeklik (VR) Temelli Rehabilitasyon: Sanal gerçeklik teknolojisi, hastaların güvenli bir ortamda yürüme egzersizleri yapmalarına olanak tanır. VR tabanlı rehabilitasyon, hastaların motivasyonunu artırır ve tedavi süreçlerini daha etkili hale getirir.
• Fonksiyonel Elektriksel Stimülasyon (FES): Bu teknoloji, sinir ve kas fonksiyonlarını iyileştirmek için düşük seviyeli elektrik akımları kullanır. FES, kas güçsüzlüğü olan hastalarda kasların hareket ettirilmesine yardımcı olarak yürüme yeteneğini artırır.

Yürüme Bozukluklarının Önlenmesi

Yürüme bozukluklarını önlemek her zaman mümkün olmasa da, bazı basit önlemlerle bu risk azaltılabilir. Düzenli egzersiz yapmak, kasları güçlendirmek ve eklem sağlığını korumak açısından önemlidir. Ayrıca, nörolojik hastalıkların erken teşhisi ve tedavisi, bozuklukların gelişmesini önlemeye yardımcı olabilir. Dengeli bir beslenme, uygun ayakkabı kullanımı ve çevresel risk faktörlerinin azaltılması da yürüme bozukluğunun önlenmesinde etkili olabilir.

Sonuç

Yürüme bozuklukları, bireylerin günlük yaşamlarını ciddi şekilde etkileyen, fiziksel ve sosyal fonksiyonlarda kayıplara yol açabilen önemli bir sağlık sorunudur. Bu bozukluklar, çeşitli nörolojik, ortopedik ve psikiyatrik rahatsızlıklarla ilişkili olabilir. Tedavi edilmediği durumlarda bireyin hareket kabiliyetini kısıtlar ve yaşam kalitesini olumsuz yönde etkiler. Erken teşhis ve uygun tedavi yöntemleri ile yürüme bozukluklarının etkileri önemli ölçüde azaltılabilir. Tedavi, bireyin fiziksel durumuna, yürüme bozukluğunun nedenine ve hastanın genel sağlık koşullarına göre kişiselleştirilmelidir.

Yürüme bozukluklarının tedavisinde kullanılan yöntemler arasında fizik tedavi, rehabilitasyon, ilaç tedavisi ve cerrahi müdahaleler yer alır. Özellikle nörolojik hastalıklara bağlı gelişen yürüme problemlerinde, multidisipliner bir yaklaşımla tedavi uygulanması büyük önem taşır. Fiziksel terapi, hastaların motor becerilerini yeniden kazanmalarına yardımcı olurken; nörolojik hastalıklar için kullanılan ilaçlar, merkezi sinir sistemi üzerinde olumlu etkiler sağlar. Ortopedik rahatsızlıkların neden olduğu yürüme bozukluklarında ise ameliyat veya destekleyici cihazlar, fonksiyonel iyileşmeyi artırabilir.

Yürüme bozukluklarının yönetimi ve tedavisinde erken müdahale büyük bir fark yaratır. Erken teşhis edilen bozukluklar, tedaviye daha hızlı yanıt verir ve bireyin hareket kabiliyeti korunabilir. Bunun yanı sıra tedavi sürecinde hastaların ve ailelerinin bilinçlendirilmesi, tedaviye uyumun artırılması açısından kritik öneme sahiptir. Sosyal destek ve rehabilitasyon hizmetleri, bireylerin fiziksel iyileşmenin yanı sıra psikolojik olarak da güçlenmelerine katkı sağlar. Hastaların öz güvenlerinin artması, günlük yaşamda daha bağımsız hareket etmelerine olanak tanır.

Sonuç olarak, yürüme bozukluklarının tedavi süreci, yalnızca fiziksel iyileşmeyi değil, aynı zamanda bireyin yaşam kalitesini artırmayı da hedefler. Bireylerin sosyal hayata katılımını destekleyen rehabilitasyon programları, yürüme kabiliyetini geliştirmek için önemlidir. Gelecekte yapılacak klinik araştırmalar ve teknolojik gelişmeler, yürüme bozukluklarının tedavisinde daha etkili çözümler sunacaktır. Yenilikçi tedavi yöntemleri ve bireye özel tedavi planları sayesinde, yürüme bozukluğu olan hastalar için daha iyi bir yaşam kalitesi mümkün hale gelecektir.

Referanslar:

1. Yürüme Bozukluklarının 4 Nedeni, Tanısı ve Güncel Tedavisi
2. Perry, J., & Burnfield, J. M. (2010). Gait Analysis: Normal and Pathological Function (2nd ed.). Thorofare, NJ: SLACK Incorporated.
3. Shumway-Cook, A., & Woollacott, M. H. (2016). Motor Control: Translating Research into Clinical Practice (5th ed.). Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins.
4. Lord, S., Howe, T., Greenland, J., Simpson, L., & Rochester, L. (2011). Gait variability in older adults: A structured review of testing protocols and clinical implications. Gait & Posture, 34(4), 443-450.
5. Giladi, N., & Hausdorff, J. M. (2006). The role of mental function in the pathogenesis of freezing of gait in Parkinson’s disease. Journal of the Neurological Sciences, 248(1-2), 173-176.
6. Verghese, J., et al. (2002). Gait dysfunction in mild cognitive impairment syndromes. Journal of the American Geriatrics Society, 50(10), 1841-1845.
7. Bohannon, R. W. (2007). Gait performance of hemiparetic stroke patients: Selected variables. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 88(12), 1557-1565.
8. Hausdorff, J. M. (2009). Gait dynamics in Parkinson’s disease: Common and distinct behavior among stride length, gait variability, and asymmetry. Journal of NeuroEngineering and Rehabilitation, 6(1), 23.
9. Studenski, S., et al. (2011). Gait speed and survival in older adults. JAMA, 305(1), 50-58.
10. Hollman, J. H., et al. (2011). Age-related differences in spatiotemporal markers of gait stability during dual task walking. Gait & Posture, 33(1), 113-117.
11. Whittle, M. W. (2014). Gait Analysis: An Introduction (5th ed.). Edinburgh: Elsevier.
12. Ferrucci, L., et al. (2016). Age-related gait disorders: A clinical guide. Journal of the American Medical Directors Association, 17(1), 24-36.
13. Morris, R., et al. (2016). A model of free-living gait: Predicting transitions in activity states using multiple accelerometers. Journal of NeuroEngineering and Rehabilitation, 13(1), 27.
14. Fritz, S., & Lusardi, M. (2009). White paper: “Walking speed: The sixth vital sign”. Journal of Geriatric Physical Therapy, 32(2), 46-49.
15. Del Din, S., et al. (2016). Free-living monitoring of Parkinson’s disease: Lessons from the field. Movement Disorders, 31(9), 1293-1313.
16. Woollacott, M., & Tang, P. F. (1997). Balance control during walking in the older adult: Research and its implications. Physical Therapy, 77(6), 646-660.
17. Snijders, A. H., & Bloem, B. R. (2010). Images in clinical medicine: Cycling for freezing of gait. The New England Journal of Medicine, 362(13), e46.
18. Winter, D. A. (2009). Biomechanics and Motor Control of Human Movement (4th ed.). Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
19. Mirelman, A., et al. (2014). Effects of aging on gait smoothness: A comparison using accelerometry. Journal of NeuroEngineering and Rehabilitation, 11(1), 28
20. Nutt, J. G., et al. (2011). Freezing of gait: Moving forward on a mysterious clinical phenomenon. The Lancet Neurology, 10(8), 734-744.
21. Plotnik, M., & Hausdorff, J. M. (2008). The role of gait rhythmicity and bilateral coordination of walking in the pathophysiology of freezing of gait in Parkinson’s disease. Movement Disorders, 23(S2), S444-S450.
22. Dobkin, B. H. (2005). Clinical practice. Rehabilitation after stroke. The New England Journal of Medicine, 352(16), 1677-1684.
23. https://scholar.google.com/
24. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/
25. https://www.researchgate.net/
26. https://www.mayoclinic.org/
27. https://www.nhs.uk/
28. https://www.webmd.com/