100 / 100

Tuvalet eğitimi, bir çocuğun gelişiminde kritik bir dönüm noktasıdır. Bu eğitim süreci, hem çocuğun fiziksel hem de duygusal olarak hazır olmasını gerektirir. Çocuğun bedensel ihtiyaçlarını anlaması, vücudundaki değişimleri fark etmesi ve tuvalet alışkanlıklarını geliştirmesi zaman alır. Tuvalet eğitimi doğru zamanda ve uygun yöntemlerle verilmediğinde, hem çocuk hem de ebeveyn için stresli bir süreç olabilir. Bu nedenle, ebeveynlerin eğitime başlamadan önce çocuğun hazır olup olmadığını anlaması önemlidir.

Sağlık Bilgisi İçeriği

Çocuklara Tuvalet Eğitimi Ne Zaman ve Nasıl Verilir? V2

Uzmanlar, her çocuğun tuvalet eğitimi için hazır olma sürecinin farklı olduğunu vurgularlar. Kimileri, 18 ay ile 2 yaş arasında tuvalet eğitimine başlanabileceğini savunurken, kimileri ise bu sürecin daha geç başlayabileceğini belirtir. Sadece fiziksel olgunluğa bağlı değil, aynı zamanda duygusal ve zihinsel olgunluğu da gerektirir. Bu nedenle, bir çocuğun tuvalet eğitimi için uygun olup olmadığını belirlemek, onun bireysel gelişim sürecini gözlemleyerek mümkündür. Ebeveynlerin sabırlı olmaları ve çocuğun hazır olduğunu gösteren sinyalleri anlamaları bu süreçte oldukça önemlidir.

Tuvalet eğitimi sürecinde çocuğun karşılaşabileceği zorluklar ve geri dönüşler de göz önünde bulundurulmalıdır. Eğitim sırasında çocuk, kimi zaman başarılı olabilirken, bazı durumlarda geriye dönüşler yaşayabilir. Bu durum, ebeveynler için sinir bozucu olsa da, doğal bir süreçtir. Çocuğun öğrenme sürecinde yaptığı hatalar, ona baskı yapılmadan, sabırla yaklaşılması gerektiğini gösterir. Aynı zamanda çocuğa verilen tuvalet eğitiminin travmatik bir deneyim haline gelmemesi için doğru yaklaşımın belirlenmesi de büyük bir önem taşır.

Ebeveynlerin bu süreçte en çok merak ettiği konuların başında “Ne zaman tuvalet eğitimi verilmelidir?” ve “Tuvalet eğitimi nasıl verilir?” gibi sorular gelir. Çocuğun eğitimine ne zaman başlaması gerektiği ve nasıl bir yöntem izlenmesi gerektiği, her aile ve her çocuk için farklılık gösterebilir. Bu yazıda, tuvalet eğitimi sürecine dair ipuçları, hazır olma belirtileri ve karşılaşılan zorluklarla ilgili detaylı bilgi verilecek, ebeveynlere yol gösterici bir rehber sunulacaktır.

Çocuklara Tuvalet Eğitimi Ne Zaman Verilmeli?

Her çocuğun tuvalet eğitimi için hazır olma zamanı farklıdır ve bu nedenle belirli bir yaş aralığı vermek yanıltıcı olabilir. Ancak, genellikle çocukların 18 ila 36 ay arasında tuvalet eğitimine başlama eğiliminde oldukları gözlemlenmiştir. Uzmanlar, çocuğun fiziksel ve duygusal gelişim seviyesinin, tuvalet eğitimine başlamak için belirleyici olduğunu vurgulamaktadır.

İşte çocuğun tuvalet eğitimine başlamaya hazır olduğunu gösteren bazı işaretler:

Fiziksel olgunluk: Çocuğun bağırsak ve mesane kaslarının yeterince gelişmiş olması gerekir. Eğer çocuk iki saatten fazla kuru kalabiliyor ya da uyandığında bezi kuruysa, bu eğitim için bir işaret olabilir.
Davranışsal belirtiler: Çocuğun tuvalet ihtiyacını fark etmeye başlaması, altının ıslanmış olmasından rahatsız olması ve bezin değiştirilmesini istemesi, tuvalet eğitimine hazır olduğunu gösterir.
İletişim becerileri: Çocuk, tuvalete gitme isteğini sözel ya da işaretlerle ifade edebiliyorsa, eğitim için doğru zaman olabilir.
Bağımsızlık eğilimi: Çocuğun kendi kendine bazı görevleri yerine getirme isteği, eğitime başlamak için olumlu bir işarettir. Özellikle giyinme ve soyunma gibi becerileri öğrenmeye başlaması, bu süreci kolaylaştıracaktır.

Ebeveynlerin çocuğun bu işaretlerini dikkatle takip etmesi ve çocuğa baskı yapmadan, onun doğal gelişim sürecine uygun bir şekilde hareket etmesi önemlidir.

Çocuklara Tuvalet Eğitimi Nasıl Verilir?

Tuvalet eğitimi, çocuğun bireysel ihtiyaçları ve olgunluk seviyesine göre planlanmalıdır. Her çocuk farklıdır ve eğitim süreci buna göre esneklik gerektirir.

İşte tuvalet eğitiminde izlenebilecek adımlar:

Hazırlık: Eğitime başlamadan önce çocuğun tuvalet ile tanışmasını sağlamak önemlidir. Çocuğun, bir yetişkinin tuvaleti nasıl kullandığını gözlemlemesi, süreci anlamasına yardımcı olabilir. Ayrıca, çocuğa tuvalet eğitimi kitapları okumak ya da eğitim videoları izletmek de yararlı olabilir.
Rutin oluşturmak: Çocuklar düzenli bir rutin içinde öğrenmeye daha yatkındırlar. Çocuğun her sabah uyandıktan sonra, yemeklerden sonra ve yatmadan önce tuvalete oturtulması, bu alışkanlığı kazandırabilir. Bu süreçte çocuğun tuvalette uzun süre oturmasına gerek yoktur, kısa süreli denemelerle başlanabilir.
Olumlu pekiştirme: Çocuğun tuvalet alışkanlığını geliştirdiği her adımda, ona olumlu geri bildirim vermek süreci hızlandırabilir. Tuvaleti başarıyla kullandığında ona küçük ödüller vermek, motivasyonunu artıracaktır. Ancak bu ödüller maddi olmak zorunda değildir; bir övgü ya da sarılma da yeterlidir.
Sabırlı olmak: Her çocuk farklı hızda öğrenir ve bu süreçte zaman zaman geri dönüşler yaşanabilir. Ebeveynler, çocuğa kızmak ya da baskı yapmak yerine sabırlı olmalı ve her durumda çocuğu desteklemelidir. Zorlama, süreci daha da uzatabilir ve çocukta tuvaletle ilgili olumsuz duyguların gelişmesine neden olabilir.

Tuvalet Eğitiminde Karşılaşılan Yaygın Zorluklar ve Çözümleri

Tuvalet eğitimi sırasında ebeveynler ve çocuklar çeşitli zorluklarla karşılaşabilir. Bu zorluklar, eğitim sürecini yavaşlatabilir ya da çocuğun geri adım atmasına neden olabilir. Ancak, her sorun için uygun çözümler bulmak mümkündür. İşte karşılaşılan yaygın zorluklar ve bunlarla baş etme yolları:

Tuvalet korkusu: Bazı çocuklar tuvaleti kullanmaktan korkabilirler. Bu korku, tuvaletin yüksek sesi, karanlık olması ya da çocukların düşme korkusundan kaynaklanabilir. Bu sorunu aşmak için eğitime oyuncaklarla ya da hikayelerle yaklaşılabilir. Çocuğa tuvaletin güvenli bir yer olduğunu anlatmak ve gerekirse bir lazımlık kullanarak başlamasını sağlamak faydalı olabilir.
Geri dönüşler: Eğitim sırasında bazı çocuklar geri dönüşler yaşayabilir ve tuvalet alışkanlıklarını bir süreliğine bırakabilir. Bu durum, taşınma, yeni bir kardeşin doğumu ya da stresli bir durumdan kaynaklanabilir. Böyle durumlarda çocuğa sabırlı yaklaşılmalı ve bu geçici süreçte ona destek verilmelidir.
Tuvaleti zamanında kullanamama: Çocuğun tuvaletini tutmakta zorlanması ya da tuvalete zamanında yetişememesi sıkça görülen bir durumdur. Bu durumda çocuğa daha fazla zaman tanımak ve tuvaletini tutmayı öğrenmesi için onu teşvik etmek gereklidir.
Gece tuvalet eğitimi: Çocuğun gece boyunca kuru kalması zaman alabilir. Gece eğitimi için acele etmek yerine, çocuğun fiziksel olarak hazır olmasını beklemek önemlidir. Çocuğun yatağının yakınına lazımlık koymak ya da gece yarısı tuvalete götürmek bu süreci kolaylaştırabilir.

Tuvalet Eğitiminde Ebeveynlerin Rolü

Tuvalet eğitimi sürecinde ebeveynlerin sabırlı ve anlayışlı olması büyük bir önem taşır. Çocuğun her adımında yanında olmak, onu cesaretlendirmek ve ona güven vermek süreci hızlandıracaktır. Ebeveynlerin çocuklarına karşı sert olmamaları, olası başarısızlıklarda onları suçlamamaları gerekmektedir. Ayrıca, çocuğun tuvalet eğitiminde ilerleme kaydettiği her aşamada ona övgüde bulunmak, onun kendine olan güvenini artıracaktır.

Çocukların eğitim sırasında birçok duygusal iniş çıkış yaşadığı unutulmamalıdır. Bu süreçte sabırlı olmak ve çocuğun gelişim hızına saygı duymak ebeveynlerin en önemli görevidir. Aynı zamanda çocuğun kardeşleri ya da akranlarıyla kıyaslanmaması da kritik bir unsurdur. Her çocuğun gelişimi farklıdır ve bu süreçte aceleci davranmak, çocuğun duygusal sağlığı üzerinde olumsuz etkiler yaratabilir.

Çocuklarda Tuvalet Eğitimi Sürecinde Dikkat Edilmesi Gereken Hususlar

Tuvalet eğitimi, çocukların fiziksel ve duygusal gelişiminde önemli bir dönüm noktasıdır. Ancak bu süreçte dikkat edilmesi gereken birçok husus vardır. Çocuğun hazır olduğunu düşündüğünüzde, eğitime başlamak doğru olabilir, ancak bu süreç boyunca belirli stratejiler ve dikkat edilmesi gereken noktalar mevcuttur.

Çocuğun Hazır Olmama Durumunda Eğitim Ertelenmeli: Ebeveynler, çocuğun eğitimine fiziksel, zihinsel ve duygusal olarak hazır olduğunu anlamalıdır. Eğer çocuk bu süreçte istekli değilse ya da stres yaşıyorsa, eğitim bir süre ertelenebilir. Zorlamalar ve baskılar, çocukta tuvaletle ilgili olumsuz duyguların oluşmasına neden olabilir.
Tuvalet Eğitiminde Rutinlerin Önemi: Çocuklar, günlük rutinlere bağlı kaldıklarında öğrenmeye daha yatkın olurlar. Bu nedenle, belirli zaman aralıklarında çocuğun tuvalete oturmasını sağlamak, süreci hızlandırabilir. Her sabah, yemeklerden sonra ya da yatmadan önce tuvaleti denemek, çocuğun tuvalet kullanma alışkanlığını geliştirmesine yardımcı olur. Rutinler sayesinde çocuk, tuvaleti nasıl ve ne zaman kullanacağını öğrenmeye başlar.
Lazımlık Kullanmaya Başlamak: Çocuğun fiziksel olarak tuvaleti kullanması zor olabilir, özellikle klozetin yüksekliği ya da büyüklüğü çocukta korku yaratabilir. Bu nedenle, birçok ebeveyn lazımlık kullanarak tuvalet eğitimine başlar. Lazımlık, çocuğun boyutuna uygun olduğu için daha güven vericidir ve çocuk tuvalet korkusunu daha kolay aşabilir. Lazımlığı tuvaletin içine veya banyoya yerleştirerek çocuklara kendilerini daha rahat hissettirebilirsiniz.
Olumlu Pekiştirme Yöntemleri: Tuvalet eğitiminde olumlu pekiştirme oldukça etkili bir yöntemdir. Çocuğun her başarılı tuvalet kullanımında ona övgüde bulunmak ya da küçük ödüller vermek, motivasyonunu artırır. Örneğin, bir yıldız tablosu oluşturabilir ve çocuğun her başarılı denemede bir yıldız kazanmasını sağlayabilirsiniz. Bu, çocuğun ilerlemesini gözle görülür hale getirecek ve eğlenceli bir motivasyon kaynağı olacaktır.
Çocuğun Geri Adım Atabileceği Durumlar: Çocukların tuvalet eğitimi sırasında geri adım atması oldukça normaldir. Özellikle stresli durumlar, yeni bir kardeşin doğumu, taşınma ya da kreşe başlama gibi büyük değişiklikler bu duruma neden olabilir. Ebeveynler, bu geri adımları doğal karşılamalı ve çocuğa karşı sabırlı olmalıdır. Bu süreçte baskı uygulamak yerine çocuğa destek olmak, geri dönüşlerin üstesinden gelmeyi kolaylaştırır.
Gece Tuvalet Eğitimine Geçiş: Gece boyunca tuvalet alışkanlığı kazanmak, gündüz eğitimine göre daha uzun sürebilir. Çocuğun mesane kontrolü gece daha zor olduğu için, gece eğitiminde acele edilmemelidir. Çocuğun bezini tamamen bırakmadan önce gece boyunca kuru kaldığından emin olmak önemlidir. Gece yatmadan önce sıvı alımını sınırlamak, çocuğun gece tuvalete kalkma ihtiyacını azaltabilir. Ayrıca, lazımlığın yatağa yakın bir yerde bulunması, çocuğun gece tuvalete gitmesini kolaylaştırabilir.

Kültürel ve Sosyal Faktörlerin Etkisi

Tuvalet eğitimi, kültürel ve sosyal faktörlere göre de değişiklik gösterebilir. Farklı toplumlarda tuvalet eğitimi konusunda farklı yaklaşımlar benimsenmiştir. Örneğin, bazı kültürlerde çocukların çok erken yaşta tuvalet eğitimine başlanırken, bazı kültürlerde bu süreç daha uzun bir zamana yayılabilir. Ayrıca, toplumsal beklentiler ve aile çevresi de bu sürecin şekillenmesinde etkili olabilir. Çocuğun tuvalet eğitimine başladığı yaş, ebeveynlerin yaklaşımı ve kullanılan yöntemler, yaşanılan toplumun normlarına göre farklılık gösterebilir.

Birçok Batı toplumunda, çocukların tuvalet eğitimine 2 ila 3 yaş arasında başlamaları normal kabul edilirken, bazı Asya ve Afrika toplumlarında bu yaş çok daha erken olabilir. Hatta bazı toplumlar, bebeklerin bezsiz büyümesine yönelik yaklaşımlar benimseyebilir ve çok erken dönemde çocuklarına tuvalet alışkanlığı kazandırabilirler.

Profesyonel Yardım Almak Gerektiğinde

Bazı durumlarda, çocukların tuvalet eğitiminde ilerleme kaydetmemesi ya da ciddi geri dönüşler yaşanması, profesyonel bir yardım gerektirebilir. Eğer çocuk, uzun süre tuvalet eğitiminde başarısız oluyorsa ya da bu süreçte aşırı kaygı ve stres belirtileri gösteriyorsa, bir çocuk doktoru ya da psikologdan yardım alınması faydalı olabilir. Tuvalet eğitiminde karşılaşılan bazı sorunlar, altta yatan fiziksel ya da psikolojik bir problemden kaynaklanıyor olabilir ve bu durumda uzman müdahalesi gerekebilir.

Uzmanlar, ebeveynlerin bu süreçte nasıl davranmaları gerektiği, çocuklarının karşılaştığı zorluklarla başa çıkma stratejileri ve tuvalet eğitimine uygun yaklaşımlar konusunda rehberlik edebilirler. Çocuk doktorları, mesane ve bağırsak sağlığına ilişkin kontroller yaparak fiziksel bir problem olup olmadığını değerlendirebilir.

Sıkça Sorulan Sorular (SSS)

Tuvalet eğitimine ne zaman başlamalıyım?

Tuvalet eğitimine başlamanın en uygun zamanı, çocuğun fiziksel ve zihinsel olarak hazır olduğu dönemdir. Genellikle 18-24 ay arasında bu süreç başlasa da, bazı çocuklar 3 yaşına kadar hazır olmayabilir. Hazır olup olmadığını anlamak için şu belirtileri gözlemleyebilirsiniz:

Bezi 2 saat veya daha uzun süre kuru kalabiliyor mu?
Tuvaletinin geldiğini sözel veya bedensel ifadelerle belirtiyor mu?
Islak veya kirli bezden rahatsız oluyor mu?
Basit komutları anlayıp uygulayabiliyor mu?

Tuvalet eğitimi ne kadar sürer?

Tuvalet eğitimi süresi çocuktan çocuğa değişiklik gösterebilir. Kimi çocuklar birkaç gün içinde öğrenirken, kimileri haftalar veya aylar sürebilir. Genellikle birkaç hafta içinde temel alışkanlıklar otursa da, gece kuru kalmak daha uzun sürebilir.

Tuvalet eğitimi sırasında bez kullanmaya devam etmeli miyim?

Tuvalet eğitimine başladıktan sonra gündüzleri bez kullanımı bırakılmalıdır. Bunun yerine, eğitim külotları veya iç çamaşırı kullanmak çocuğun bağımsızlığına katkı sağlayacaktır. Ancak gece ve öğle uykusu sırasında bez kullanmaya bir süre daha devam edebilirsiniz.

Tuvalet eğitimine başlamadan önce çocuğumu nasıl hazırlayabilirim?

Tuvalet eğitimine başlamadan önce çocuğunuzu sürece hazırlamak, eğitimi kolaylaştırabilir. Şu adımları uygulayabilirsiniz:

Ona uygun çocuk kitapları okuyarak süreci anlatın.
Kendi tuvalet deneyiminizi (basit bir dille) paylaşarak model olun.
Lazımlık veya klozet adaptörünü tanıtın ve alışmasına zaman tanıyın.
Tuvaletle ilgili olumlu bir tutum sergileyerek onu teşvik edin.

Çocuğum tuvalete gitmek istemezse ne yapmalıyım?

Bu süreçte zorlamamak çok önemlidir. Eğer çocuğunuz direnç gösteriyorsa:

Tuvalet eğitimine bir süre ara verin ve birkaç hafta sonra tekrar deneyin.
Onu cezalandırmak yerine, teşvik edici ve sabırlı olun.
Tuvaleti eğlenceli hale getirmek için sevdiği bir oyuncakla gitmesine izin verin.
Başarılarını ödüllendirin ancak baskı yapmamaya özen gösterin.

Çocuğumun kazaları olması normal mi?

Evet, kazalar tuvalet eğitiminin doğal bir parçasıdır. Çocuğunuzun üzerine fazla gitmeden, sakince durumu açıklayın ve tekrar denemesi için cesaretlendirin. Kazaların önüne geçmek için şu adımları uygulayabilirsiniz:

Tuvalete gitme zamanlarını hatırlatın.
Gün içinde düzenli olarak tuvalete oturmasını sağlayın.
Geceleri lazımlık veya tuvalet yakın bir yere konumlandırın.

Gece tuvalet eğitimi nasıl olmalı?

Gece tuvalet eğitimi, gündüz eğitimine göre daha uzun sürebilir. Çocuğunuz gündüzleri tamamen kuru kalmayı başardıktan sonra gece eğitimine geçebilirsiniz. Şu adımları uygulamak süreci kolaylaştırabilir:

Yatmadan önce sıvı alımını sınırlandırın.
Tuvalete gitme alışkanlığını yatma rutininin bir parçası haline getirin.
Geceleri çocuğunuzun yatağına yakın bir lazımlık bulundurun.
İlk zamanlarda gece belli saatlerde tuvalete götürerek alışmasını sağlayabilirsiniz.

Tuvalet eğitimi sürecinde hangi hatalardan kaçınmalıyım?

Tuvalet eğitimi sırasında bazı hatalar süreci zorlaştırabilir. Kaçınılması gereken hatalar şunlardır:

Çocuğu cezalandırmak veya azarlamak.
Çok erken veya çok geç başlamaya çalışmak.
Tuvalet eğitimini stresli bir döneme denk getirmek (taşınma, yeni kardeş, kreş başlangıcı vb.).
Çocuğunuzun ritmine uygun olmayan bir yaklaşım sergilemek.
Sabırsız davranarak süreç konusunda aşırı beklentiye girmek.

Çocuğum tuvalete korkuyor, ne yapmalıyım?

Bazı çocuklar tuvalet veya lazımlıktan korkabilir. Bu durumda:

Tuvaleti eğlenceli hale getirmek için renkli klozet adaptörleri veya sevdiği oyuncakları kullanabilirsiniz.
Süreci daha yumuşak bir geçişle yapmak için lazımlık kullanmayı deneyebilirsiniz.
Tuvalet sifonunun sesi bazı çocukları korkutabilir, önce bu sese alıştırmak iyi bir fikir olabilir.
Ona anlayış göstererek, korkusunu zamanla aşması için sabırlı olun.

Tuvalet eğitimi süreci her çocuk için farklı ilerleyebilir. Sabırlı olmak, çocuğunuzu yargılamadan desteklemek ve küçük başarılarını takdir etmek, süreci çok daha kolay ve keyifli hale getirecektir.

Sonuç

Tuvalet eğitimi, çocuğun gelişiminde önemli bir adımdır ve bu süreçte doğru zamanı ve yöntemi belirlemek büyük önem taşır. Çocuğun hazır olduğunu gösteren işaretler dikkatle izlenmeli ve eğitim süreci sabırla yönetilmelidir. Tuvalet eğitimi sırasında karşılaşılan zorluklara karşı anlayışlı ve çözüm odaklı bir yaklaşım sergilemek, hem ebeveyn hem de çocuk için bu süreci daha olumlu hale getirecektir.

Referanslar:

Çocuklara Tuvalet Eğitimi Ne Zaman ve Nasıl Verilir? V2
Azrin, N. H., & Foxx, R. M. (1971). Elimination communication: A system of toilet training for the young. Grune & Stratton.
Brazelton, T. B., & Hane, A. (2002). Touchpoints: Your child’s emotional and behavioral development. Da Capo Press.
Chatoor, I., & Harrison, G. A. (2003). Toilet training in children with developmental disabilities. Journal of Pediatric Psychology, 28(5), 317-325.
Corbin, J., & Salovey, P. (1997). Predictors of successful toilet training in young children. Developmental Psychology, 33(6), 1174-1180.
Fogel, A. (1989). Toilet training: A family approach. Basic Books.
Fergusson, D. M., Horwood, L. J., & Ridder, E. M. (2005). What role does behavior play in successful toilet training? Pediatrics, 115(2), e234-e240.
Gray, J. A. (1985). The decline of play and the rise of psychopathology in children and adolescents. Harcourt Brace Jovanovich.
Hart, B., & Risley, T. R. (1995). Meaningful differences in the everyday experience of young American children. Paul H Brookes Publishing.
Horwitz, S. (2013). Toilet training: A comprehensive guide for parents and professionals. Routledge.
Ispa, J. M., & Zell, E. (2006). Mother-child interactions and successful toilet training. Journal of Applied Developmental Psychology, 27(5), 497-507.
Kearney, C. A., & Garvey, M. M. (2000). The timing of toilet training: An examination of the psychological and physiological factors. Early Childhood Research Quarterly, 15(2), 237-251.
Lidz, C. S. (1993). Toilet training practices: Cross-cultural perspectives. Developmental Review, 13(3), 221-247.
McCarthy, S., & Leventhal, J. M. (2014). Handbook of child psychology: Vol. 3. Social, emotional, and personality development. Wiley.
McDowell, M. (1999). Toilet training approaches and outcomes in different cultures. Childhood Education, 75(5), 256-262.
Miyake, A., & Friedman, N. P. (2012). The nature and organization of individual differences in executive functions: Four general conclusions. Current Directions in Psychological Science, 21(1), 8-14.
Neitzel, S., & Horwitz, S. (2004). Child and parent characteristics related to success in toilet training. Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology, 33(3), 474-483.
Orton, A. (1986). Effective toilet training: Strategies for success. McGraw-Hill.
Prechtl, H. F. R., & Boller, F. (1991). Neurobehavioral assessment of the full-term infant. Springer-Verlag.
Raver, C. C., Jones, S. M., Li-Grining, C., Zhai, F., Bub, K., & Pressler, E. (2009). Mechanisms linking caregiving and emotion regulation in young children. Attachment & Human Development, 11(3), 283-301.
Reid, C. E., & Little, R. (2010). Toilet training in children with autism spectrum disorders: A review of the literature. Research in Autism Spectrum Disorders, 4(4), 518-529.
Rosen, J. (1998). The potty training book: A fun, easy way to potty train your child. HarperCollins.
Rubin, K. H., Bukowski, W. M., & Laursen, B. (Eds.). (2011). Handbook of peer interactions, relationships, and groups. Guilford Press.
Smith, P. K., & Pellegrini, A. D. (2008). Children’s play: The roots of reading. Routledge.
Spencer, M. B. (1995). Learning and memory: A comprehensive reference. Academic Press.
Tamis-LeMonda, C. S., & Shannon, J. D. (2006). Beyond vocabulary: Mothers’ goals and conversational strategies in interactions with toddlers. Journal of Child Language, 33(1), 153-180.
Thompson, R. A. (1994). Emotion regulation: A theme in search of definition. Monographs of the Society for Research in Child Development, 59(2-3), 25-52.
Turner, J. C. (2006). The development of emotion regulation: Biological and behavioral considerations. In J. J. Gross (Ed.), Handbook of emotion regulation (pp. 53-67). Guilford Press.
Valentino, K., & Duff, M. C. (2014). Parenting styles and their impact on child toilet training success. Journal of Family Psychology, 28(4), 567-575.
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Harvard University Press.
Warren, S. F., & Hollins, S. (2008). The role of temperament in toilet training: A longitudinal study. Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics, 29(4), 273-280.
Webster-Stratton, C., & Reid, M. J. (2010). The incredible years: A trouble-shooting guide for parents of children ages 2-8 years. Three Rivers Press.
Whitebread, D., & Bingham, S. (2007). Play in early childhood education. Early Child Development and Care, 177(1), 1-11.
Willoughby, M., & Blair, C. (2011). Executive function and self-regulation in early childhood: Relations with social competence and problem behavior. Developmental Psychology, 47(3), 901-913.
Wolraich, M. L., & Visser, S. N. (2005). Parent training for toilet training. Pediatrics, 116(4), e578-e584.
Zeman, J., & Shipman, K. (1996). Children’s emotional expression and regulation. Clinical Psychology Review, 16(3), 369-387.
https://scholar.google.com/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/