Bulaşıcı hastalıklar, insanlık tarihi boyunca hem bireysel hem de toplumsal sağlık üzerinde ciddi etkiler yaratmıştır. Özellikle küreselleşmenin hız kazanması ve seyahat imkanlarının artmasıyla, bulaşıcı hastalıkların yayılma hızında belirgin bir artış gözlemlenmiştir. Virüsler, bakteriler, mantarlar ve parazitler gibi çeşitli mikroorganizmalar aracılığıyla ortaya çıkan bu hastalıklar, genellikle insandan insana, hayvandan insana ya da çevresel faktörler aracılığıyla bulaşır. Bu yazıda, bulaşıcı hastalıkların nasıl yayıldığına dair detaylı bir inceleme sunulacaktır.

Sağlık Bilgisi İçeriği

Bulaşıcı Hastalıklar Nelerdir? Nedenleri ve Belirtileri

Bulaşıcı hastalıkların yayılma mekanizmaları karmaşıktır ve pek çok faktöre bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Bu mekanizmaların anlaşılması, toplum sağlığını koruma açısından büyük önem taşır. İyi planlanmış sağlık önlemleri ve bilinçlendirme çalışmaları, hastalıkların yayılma hızını azaltmak için kritik rol oynar. Ayrıca, bireysel hijyen ve bağışıklık sistemini güçlü tutma gibi faktörler de bulaşıcı hastalıklardan korunmada etkilidir. Ancak, yayılma dinamiklerinin anlaşılması ve etkin bir şekilde müdahale edilmesi için derinlemesine bilgi sahibi olmak şarttır.

Bu makalede, bulaşıcı hastalıkların nasıl yayıldığına dair ana başlıklar detaylandırılacaktır. Hastalıkların yayılma yolları, taşıyıcılar, bulaşma dinamikleri ve korunma yöntemleri gibi konular ele alınarak, halk sağlığı açısından önem taşıyan temel bilgiler paylaşılacaktır. Ayrıca, bulaşıcı hastalıkların sosyal ve ekonomik etkileri de dikkate alınarak, yayılmayı önleyici stratejilere değinilecektir. Sağlık otoriteleri, bireyler ve toplumlar, hastalıkların yayılmasını önlemek için birlikte çalışmalıdır.

Bulaşıcı hastalıklar, insan sağlığı için ciddi bir tehdit oluştururken aynı zamanda ekonomik ve sosyal sistemleri de derinden etkileyebilir. Pandemiler ve salgınlar, bir ülkenin sağlık sistemini zor durumda bırakabilir ve ekonomik krizlere yol açabilir. Bu nedenle, hastalıkların yayılmasını durdurmak, sadece bir sağlık meselesi değil, aynı zamanda bir sosyal sorumluluk ve ekonomik zorunluluktur. Gelişen tıbbi teknolojiler, etkili aşılar ve tedavi yöntemleri bu süreçte önemli bir rol oynar, ancak toplumsal farkındalık en az bu önlemler kadar kritiktir.

Bulaşıcı Hastalıkların Yayılma Yolları

Bulaşıcı hastalıkların yayılma yolları, mikroorganizmaların türüne, çevreye ve insan davranışlarına bağlı olarak değişiklik gösterir. Hastalıklar genellikle dört ana yolla yayılır: doğrudan temas, dolaylı temas, hava yoluyla ve vektörler aracılığıyla. Bu dört temel yayılma yolu, hastalığın ne kadar hızlı ve geniş bir alana yayılacağını belirler. Bu başlık altında, bu yolları daha detaylı inceleyelim.

Doğrudan Temas: Doğrudan temasla bulaşan hastalıklar, enfekte olmuş bir kişiyle fiziksel temas kurulduğunda yayılır. Bu temas; öpüşme, sarılma ya da el sıkışma gibi basit etkileşimlerle olabilir. Özellikle cilt enfeksiyonları, bazı solunum yolu hastalıkları ve cinsel yolla bulaşan hastalıklar bu şekilde yayılır. Örneğin, herpes virüsü ya da HIV, doğrudan temas yoluyla bulaşan yaygın hastalıklardandır. Cilt ya da mukoz membranların enfekte olmuş bölgeleriyle temas, mikroorganizmaların vücuda girmesine olanak tanır.
Dolaylı Temas: Dolaylı temasla bulaşan hastalıklar, enfekte bir kişinin temas ettiği nesneler ya da yüzeyler aracılığıyla yayılır. Hastalık taşıyan bir birey, bir yüzeye dokunduğunda, o yüzeydeki mikroorganizmalar başka bir kişiye bulaşabilir. Örneğin, ortak kullanılan tuvaletler, kapı kolları, havlular ya da oyuncaklar dolaylı temasla hastalıkların yayılmasına yol açabilir. Staphylococcus aureus gibi bakteriler, dolaylı temasla yayılma potansiyeline sahip hastalıklara örnektir.
Hava Yoluyla Bulaşma: Hava yoluyla bulaşan hastalıklar, enfekte bir bireyin öksürmesi, hapşırması ya da konuşması sırasında etrafa yayılan damlacıklar aracılığıyla yayılır. Bu damlacıklar, diğer insanların solunum yollarına girerek hastalığın yayılmasına neden olabilir. Özellikle grip, tüberküloz ve COVID-19 gibi solunum yolu hastalıkları, bu yöntemle geniş kitlelere hızla yayılabilir. Hava yoluyla bulaşma, en yaygın ve en hızlı yayılma yollarından biridir, çünkü birden fazla kişiyi aynı anda enfekte edebilir.
Vektörler Aracılığıyla Bulaşma: Vektörler, bulaşıcı hastalıkları taşıyan ve bu hastalıkları başka bireylere ileten canlılardır. Sivrisinekler, keneler, pireler gibi böcekler en bilinen vektörler arasında yer alır. Örneğin, sivrisinekler aracılığıyla yayılan Zika virüsü, Batı Nil virüsü ve sıtma gibi hastalıklar dünya çapında ciddi sağlık sorunlarına yol açmaktadır. Vektörler, hastalığın yayılma hızını ve coğrafi yayılımını belirleyen önemli faktörler arasında yer alır.

Bulaşıcı Hastalıkların Sosyal ve Ekonomik Etkileri

Bulaşıcı hastalıklar sadece sağlık sistemi üzerinde değil, aynı zamanda sosyal ve ekonomik yapılar üzerinde de derin etkiler bırakır. Bu etkiler, hastalığın yayılma hızı, ölüm oranı ve ekonomik faaliyetleri durma noktasına getirebilme kapasitesine göre değişiklik gösterebilir. Bu bölümde, bulaşıcı hastalıkların sosyo-ekonomik sonuçlarını inceleyeceğiz.

Sağlık Sistemine Yük: Büyük çaplı bulaşıcı hastalık salgınları, sağlık sistemleri üzerinde ciddi bir yük yaratır. Hastaneler, sağlık çalışanları ve ilaç temini gibi kaynaklar hızla tükenebilir. Bu durum, salgının kontrol altına alınmasını zorlaştırır ve hastalık yayılımını hızlandırır. Örneğin, COVID-19 pandemisi, dünya genelindeki sağlık sistemlerini zor duruma sokmuş ve birçok ülkenin sağlık altyapısının yetersiz kaldığını göstermiştir.
Ekonomik Kayıplar: Pandemiler, üretim faaliyetlerinin durmasına, ticaretin azalmasına ve işsizlik oranlarının artmasına yol açarak ekonomilere ciddi zararlar verebilir. Küresel seyahat kısıtlamaları, turizm sektörünü doğrudan etkilerken, tedarik zincirlerindeki aksaklıklar da ekonomiyi olumsuz yönde etkileyebilir. 2020 yılında COVID-19 nedeniyle yaşanan küresel ekonomik durgunluk, bulaşıcı hastalıkların ekonomik etkilerine güçlü bir örnektir.
Toplumsal Kaygı ve Stres: Bulaşıcı hastalıkların yayılması, toplumda büyük bir endişe ve stres kaynağı olabilir. Salgınlar sırasında bireylerin yaşam tarzları değişir, sosyal mesafe kuralları ve karantinalar günlük hayatı etkiler. Bu tür önlemler, bireylerin ruh sağlığı üzerinde de olumsuz etkiler yaratabilir. Özellikle uzun süren salgın dönemlerinde anksiyete, depresyon ve yalnızlık gibi psikolojik rahatsızlıkların artış gösterdiği gözlemlenmiştir.
Eğitim ve Sosyal Hizmetlerde Kesintiler: Bulaşıcı hastalık salgınları sırasında okulların kapatılması, çocukların eğitim hayatında aksamalara neden olabilir. Aynı şekilde sosyal hizmetlerin aksaması da dezavantajlı gruplar üzerinde olumsuz etkiler yaratır. Eğitimdeki aksaklıklar, özellikle düşük gelirli ailelerde daha ciddi sonuçlara yol açabilir ve bu gruplar arasındaki eşitsizlikleri daha da derinleştirebilir.

Yayılmayı Önleyici Stratejiler

Bulaşıcı hastalıkların yayılmasını önlemek için çeşitli stratejiler ve önlemler geliştirilmiştir. Bu stratejiler, hem bireysel hem de toplumsal düzeyde uygulanarak hastalığın yayılma hızını azaltmayı hedefler. Koruyucu sağlık hizmetleri, aşılar, hijyen kuralları ve sosyal mesafe gibi faktörler, yayılmayı durdurmak için kritik öneme sahiptir.

Aşılar ve Bağışıklık: Aşılar, bulaşıcı hastalıkların yayılmasını önlemek için en etkili yöntemlerden biridir. Aşılanma, bireyleri belirli hastalıklara karşı korur ve toplumda “sürü bağışıklığı” oluşturarak, hastalığın yayılma hızını yavaşlatır. Özellikle çocukluk döneminde yapılan aşılar, kızamık, kabakulak ve difteri gibi hastalıkların yayılmasını engeller.
Kişisel Hijyen: Düzenli el yıkama, uygun yüz maskesi kullanımı ve kişisel hijyen kurallarına uyum, bulaşıcı hastalıkların yayılmasını önlemede büyük bir rol oynar. Mikroorganizmaların yüzeylerden ve havadan bulaşmasını engellemek için hijyen önlemleri almak, yayılma riskini önemli ölçüde azaltabilir. Özellikle toplu yaşam alanlarında bu önlemlerin uygulanması büyük önem taşır.
Sosyal Mesafe ve İzolasyon: Salgınlar sırasında sosyal mesafe kurallarına uymak, virüsün kişiden kişiye geçişini zorlaştırır. İzolasyon, enfekte olmuş bireylerin sağlıklı bireylerden ayrılması yoluyla hastalığın yayılmasını engeller. COVID-19 pandemisi sırasında bu stratejiler, hastalığın yayılma hızını kontrol altına almak için yaygın bir şekilde kullanılmıştır.
Seyahat Kısıtlamaları ve Karantina: Özellikle uluslararası bulaşıcı hastalık salgınlarında seyahat kısıtlamaları ve karantina önlemleri devreye girebilir. Bu önlemler, hastalığın bir bölgeden diğerine taşınmasını önlemeyi amaçlar. Geçmişte SARS ve Ebola salgınları sırasında bu tür önlemler oldukça etkili olmuştur.

Bulaşıcı Hastalıkların Tarihsel Perspektifi

Tarihte bulaşıcı hastalıklar, medeniyetlerin çöküşünden büyük nüfus kayıplarına kadar birçok önemli olaya neden olmuştur. Bu hastalıklar, geçmişte olduğu gibi bugün de insan sağlığı için büyük bir tehdit oluşturmaktadır. Tarihsel perspektifte, bulaşıcı hastalıkların yayılması ve etkileri, toplumların gelişimini şekillendiren önemli bir faktör olmuştur.

Veba ve Orta Çağ Avrupası: 14. yüzyılda Avrupa’yı kasıp kavuran Kara Veba, o dönemde yaklaşık 75-200 milyon insanın ölümüne yol açtı. Bu salgın, sadece nüfusu azaltmakla kalmamış, aynı zamanda Avrupa’nın sosyal ve ekonomik yapısını da derinden etkilemiştir.
İspanyol Gribi (1918): 20. yüzyılın başlarında ortaya çıkan İspanyol Gribi, dünya genelinde 50 milyondan fazla insanın ölümüne neden olmuştur. Bu hastalık, savaş sonrası dünya ekonomisini ve toplumlarını olumsuz etkilemiş ve modern halk sağlığı stratejilerinin geliştirilmesine öncülük etmiştir.
HIV/AIDS: 1980’lerden itibaren dünya çapında milyonlarca insanı etkileyen HIV/AIDS salgını, modern tıbbın en büyük zorluklarından biri olmuştur. HIV’in cinsel yolla, kan yoluyla ve doğrudan temasla yayılması, bu hastalığın kontrol altına alınmasını zorlaştırmıştır.
COVID-19 Pandemisi: COVID-19, 2020 yılında dünya genelinde bir pandemi olarak kabul edilmiş ve milyarlarca insanın hayatını etkilemiştir. Bu virüs, küresel ekonomi üzerinde büyük bir etki yaratmış ve birçok ülkenin sağlık sistemini çökme noktasına getirmiştir.

Bulaşıcı Hastalıkların Küresel İlerleyişi

Modern çağda bulaşıcı hastalıkların yayılması, küreselleşme ve artan insan hareketliliği ile daha karmaşık hale gelmiştir. Uluslararası seyahatlerin artışı, insanların daha sık ve daha uzak yerlere seyahat etmesi, hastalıkların sınır tanımadan hızlı bir şekilde yayılmasına olanak tanır. Ayrıca, doğal kaynakların tüketimi, çevre kirliliği ve habitat tahribatı gibi çevresel faktörler, bulaşıcı hastalıkların yayılmasında önemli bir rol oynar. Bu bölümde, küresel ölçekte bulaşıcı hastalıkların nasıl yayıldığını ve buna karşı alınabilecek önlemleri inceleyeceğiz.

Uluslararası Seyahat ve Göç: Küresel seyahatler, özellikle uçak yolculukları, bulaşıcı hastalıkların bir bölgeden diğerine hızlı bir şekilde taşınmasına neden olabilir. 2020’de COVID-19 pandemisi, Çin’in Wuhan kentinde ortaya çıkmış, ancak çok kısa sürede dünya genelinde büyük bir salgına dönüşmüştür. İnsan hareketliliğinin bu kadar hızlı olduğu bir dönemde, seyahat kısıtlamaları ve sınır kontrol önlemleri bulaşıcı hastalıkların yayılmasını önlemek için kritik bir strateji haline gelmiştir.
Şehirleşme ve Kalabalık Yaşam Alanları: Şehirleşmenin artması ve insanların büyük metropol alanlarında toplu halde yaşaması, hastalıkların yayılması için uygun bir ortam sağlar. Özellikle altyapının zayıf olduğu, sağlık hizmetlerinin yetersiz kaldığı ve hijyenik koşulların kötü olduğu bölgelerde hastalıklar hızla yayılabilir. Örneğin, Afrika ve Asya’nın bazı yoğun nüfuslu bölgelerinde sıtma ve tüberküloz gibi bulaşıcı hastalıklar halen büyük bir tehdit oluşturmaktadır.
Çevresel Değişiklikler ve İklim Krizi: İklim değişikliği, bulaşıcı hastalıkların yayılma dinamiklerini önemli ölçüde etkilemiştir. Sıcaklık artışı, vektörlerin yaşama alanlarını genişleterek hastalıkların daha geniş coğrafyalara yayılmasına neden olabilir. Özellikle tropik bölgelerdeki sıcaklıkların artmasıyla birlikte sivrisinekler gibi vektörlerin taşıdığı sıtma, Zika virüsü ve dang humması gibi hastalıklar, yeni bölgelere yayılmaya başlamıştır. Ayrıca, ormansızlaşma ve habitat tahribatı, yabani hayvanların insan yerleşim alanlarına yaklaşmasına ve zoonotik hastalıkların insana bulaşma riskini artırmıştır.
Sağlık Hizmetlerine Erişimde Eşitsizlik: Dünya genelinde sağlık hizmetlerine erişimde yaşanan eşitsizlikler, bulaşıcı hastalıklarla mücadelede ciddi bir engel oluşturmaktadır. Gelişmiş ülkelerdeki sağlık altyapısı, gelişmekte olan ülkelere kıyasla çok daha güçlüdür. Aşıya erişim, hijyen standartları ve sağlık eğitimi gibi konular, hastalıkların yayılmasını önlemek için kritik unsurlardır. Ancak düşük gelirli ülkelerde bu hizmetlere erişim kısıtlı olduğundan, bulaşıcı hastalıklar bu bölgelerde daha ölümcül sonuçlar doğurabilir.

Bulaşıcı Hastalıkların Bireysel ve Toplumsal Önlenmesi

Bulaşıcı hastalıkların yayılmasını önlemek, bireylerin günlük yaşamlarında uygulayabilecekleri basit ancak etkili önlemlerden başlar. Bu önlemler, sadece bireysel düzeyde değil, aynı zamanda toplumsal olarak da hastalıkların yayılmasını kontrol altına almak için büyük bir etkiye sahiptir. Aşağıda, bulaşıcı hastalıkları önlemede etkili yöntemler sıralanmıştır:

El Yıkama ve Kişisel Hijyen: El yıkama, bulaşıcı hastalıkların yayılmasını önlemenin en basit ve en etkili yollarından biridir. Mikroorganizmalar genellikle eller aracılığıyla ağız, burun veya gözlere taşınarak vücuda girer. Sabun ve suyla düzenli olarak el yıkama, bu riski önemli ölçüde azaltır. Ayrıca, kişisel hijyen kurallarına uyum, hem bireyin hem de çevresindeki insanların sağlığını korumaya yardımcı olur.
Aşılanma: Aşılar, birçok bulaşıcı hastalığı önlemenin en güvenli ve etkili yoludur. Aşılar, vücuda zararsız miktarda hastalığa neden olan mikroorganizmaların bir kısmını tanıtarak bağışıklık sistemini güçlendirir. Böylece birey, gelecekte bu mikroorganizma ile karşılaştığında hastalanmaz veya hastalığı daha hafif geçirir. Özellikle çocuklar için yapılan aşılar, toplum sağlığını koruma açısından hayati öneme sahiptir.
Maske Kullanımı ve Solunum Hijyeni: Solunum yoluyla bulaşan hastalıkların yayılmasını önlemek için maske takmak, son derece etkili bir yöntemdir. Özellikle kapalı ve kalabalık ortamlarda maske kullanımı, hem virüslerin hem de bakterilerin havadan yayılmasını engeller. Öksürme veya hapşırma sırasında ağız ve burun kapatılması, bulaşıcı mikropların etrafa yayılmasını önemli ölçüde azaltır.
Sağlık Eğitimi ve Farkındalık: Toplumsal düzeyde bulaşıcı hastalıklarla mücadele edebilmek için sağlık eğitimi ve farkındalık çalışmalarına önem verilmelidir. Bireylerin hastalıkların nasıl yayıldığı, nasıl korunabilecekleri ve hangi önlemleri almaları gerektiği konusunda bilinçlendirilmesi, hastalıkların yayılma hızını azaltır. Okullarda, iş yerlerinde ve kamusal alanlarda sağlık bilinci artırılmalı ve bireyler düzenli olarak bilgilendirilmelidir.
Sağlık Kontrolleri ve İzolasyon: Bulaşıcı hastalıklardan korunmak için düzenli sağlık kontrolleri yaptırmak ve belirtiler ortaya çıktığında sağlık kuruluşlarına başvurmak önemlidir. Ayrıca, enfekte bireylerin erken teşhis edilmesi ve izolasyon altında tutulması, hastalığın yayılmasını engellemede kritik bir rol oynar. Karantina uygulamaları ve izolasyon önlemleri, özellikle salgın dönemlerinde bulaşıcı hastalıkların kontrol altına alınmasına yardımcı olur.

Sonuç

Bulaşıcı hastalıklar, insan sağlığına yönelik ciddi bir tehdit oluşturmaya devam etmektedir. Hastalıkların yayılma yolları ve dinamikleri, toplumların bilinçli olması ve etkili önlemler alması gereken karmaşık bir süreçtir. Doğrudan ve dolaylı temas, hava yoluyla bulaşma ve vektörler gibi yayılma mekanizmalarının anlaşılması, hastalıkların önlenmesi açısından büyük önem taşır. Aynı zamanda, aşılar, hijyen önlemleri ve sosyal mesafe gibi yöntemlerle hastalıkların yayılma hızını kontrol altına almak mümkündür.

Bulaşıcı hastalıkların sosyo-ekonomik etkileri de göz ardı edilmemelidir. Tarihte büyük kayıplara yol açan salgınlar, günümüzde de dünya genelinde önemli krizler yaratmaya devam etmektedir. Ancak, toplumsal farkındalık ve tıbbi ilerlemeler sayesinde bu hastalıkların etkilerini en aza indirmek mümkün olabilir.

Referanslar:

Bulaşıcı Hastalıklar Nelerdir? Nedenleri ve Belirtileri
Centers for Disease Control and Prevention. Principles of Epidemiology in Public Health Practice. U.S. Department of Health and Human Services, 2020.
World Health Organization. Transmission of Pathogens. Geneva: WHO Press, 2019.
Jones, K.E., Patel, N.G., et al. “Global Trends in Emerging Infectious Diseases.” Nature, vol. 451, 2008, pp. 990–993.
Lederberg, J., Shope, R.E., & Oaks, S.C. (Eds.). Emerging Infections: Microbial Threats to Health in the United States. National Academies Press, 1992.
Morse, S.S. “Factors in the Emergence of Infectious Diseases.” Emerging Infectious Diseases, vol. 1, no. 1, 1995, pp. 7–15.
Mackenzie, J.S., Jeggo, M. “The One Health Approach—Why Is It So Important?” Tropical Medicine and Infectious Disease, vol. 4, no. 2, 2019, pp. 88.
Smith, K.F., et al. “Anthropogenic Effects on Infectious Disease Transmission and Pathogen Evolution.” Bioscience, vol. 57, no. 7, 2007, pp. 602–611.
Cohen, M.L. “Changing Patterns of Infectious Disease.” Nature, vol. 406, 2000, pp. 762–767.
Heymann, D.L. (Ed.). Control of Communicable Diseases Manual. 20th ed., APHA Press, 2015.
Morens, D.M., Folkers, G.K., Fauci, A.S. “Emerging Infections: A Perpetual Challenge.” The Lancet Infectious Diseases, vol. 8, no. 11, 2008, pp. 710–719.
Fraser, C., et al. “Factors That Make an Infectious Disease Outbreak Controllable.” Proceedings of the National Academy of Sciences, vol. 101, no. 16, 2004, pp. 6146–6151.
Woolhouse, M., et al. “Human Viruses: Discovery and Emergence.” Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences, vol. 367, no. 1604, 2012, pp. 2864–2871.
Cleaveland, S., Laurenson, M.K., Taylor, L.H. “Diseases of Humans and Their Domestic Mammals: Pathogen Characteristics, Host Range, and the Risk of Emergence.” Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences, vol. 356, no. 1411, 2001, pp. 991–999.
Plowright, R.K., et al. “Pathways to Zoonotic Spillover.” Nature Reviews Microbiology, vol. 15, 2017, pp. 502–510.
Jones, B.A., et al. “Zoonosis Emergence Linked to Agricultural Intensification and Environmental Change.” Proceedings of the National Academy of Sciences, vol. 110, no. 21, 2013, pp. 8399–8404.
Krammer, F., et al. “Influenza.” Nature Reviews Disease Primers, vol. 4, no. 3, 2018, pp. 23–34.
Galvani, A.P., May, R.M. “Epidemiology: Dimensions of Superspreading.” Nature, vol. 438, 2005, pp. 293–295.
Lloyd-Smith, J.O., et al. “Superspreading and the Effect of Individual Variation on Disease Emergence.” Nature, vol. 438, 2005, pp. 355–359.
Ryu, S., et al. “Transmission Dynamics and Control of Infectious Diseases.” Frontiers in Public Health, vol. 5, 2017, pp. 122.
Fine, P., Eames, K., Heymann, D.L. “Herd Immunity: A Rough Guide.” Clinical Infectious Diseases, vol. 52, no. 7, 2011, pp. 911–916.
Van Kerkhove, M.D., et al. “Pandemic Potential of H5N1 Influenza Virus.” Nature Communications, vol. 8, 2017, pp. 15172.
Guan, Y., et al. “The Emergence of Pandemic Influenza Viruses.” Nature Reviews Microbiology, vol. 11, 2013, pp. 628–634.
Del Rio, C., Malani, P.N. “COVID-19—New Insights on a Rapidly Changing Epidemic.” JAMA, vol. 323, no. 14, 2020, pp. 1339–1340.
Kupferschmidt, K., Cohen, J. “Can China’s COVID-19 Strategy Work Elsewhere?” Science, vol. 367, 2020, pp. 1061–1062.
Zimmer, S.M., Burke, D.S. “Historical Perspective—Emergence of Influenza A (H1N1) Viruses.” The New England Journal of Medicine, vol. 361, 2009, pp. 279–285.
McMichael, A.J. “Environmental and Social Influences on Emerging Infectious Diseases: Past, Present and Future.” Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences, vol. 359, 2004, pp. 1049–1058.
Gibb, R., et al. “Zoonotic Host Diversity Increases in Human-Dominated Ecosystems.” Nature, vol. 584, 2020, pp. 398–402.
Karesh, W.B., et al. “Ecology of Zoonoses: Natural and Unnatural Histories.” The Lancet, vol. 380, no. 9857, 2012, pp. 1936–1945.
Wang, L.F., Crameri, G. “Emerging Zoonotic Viral Diseases.” Rev. Sci. Tech. Off. Int. Epiz., vol. 33, no. 2, 2014, pp. 569–581.
Rizzo, C., et al. “Influenza Pandemics and Immunization Strategies.” Clinical Microbiology and Infection, vol. 16, no. 11, 2010, pp. 1600–1606.
Woolhouse, M., Gowtage-Sequeria, S. “Host Range and Emerging and Reemerging Pathogens.” Emerging Infectious Diseases, vol. 11, no. 12, 2005, pp. 1842–1847.
Rubin, E.J., et al. “The Challenge of Emerging and Reemerging Infectious Diseases.” The New England Journal of Medicine, vol. 368, no. 3, 2013, pp. 213–223.
Tatem, A.J., et al. “Spatial Demography and Infectious Disease Transmission.” Emerging Infectious Diseases, vol. 18, no. 6, 2012, pp. 1019–1024.
https://scholar.google.com/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/