Metabolizma, vücudun enerji üretiminden hücresel onarıma kadar pek çok temel işlevini yerine getiren karmaşık biyokimyasal süreçler bütünüdür. Besinlerin enerjiye dönüştürülmesi, vücut sıcaklığının korunması ve hücresel faaliyetlerin sürdürülmesi gibi işlemler, metabolizmanın birer parçasıdır. Ancak bu süreçlerin düzenlenmesi, yalnızca hücrelerin kendi başına gerçekleştirdiği bir işlev değildir. Hormonlar, metabolizmayı düzenleyen ve belirli biyolojik tepkimeleri tetikleyen önemli kimyasal habercilerdir. Bu iki sistem arasındaki güçlü bağlantı, vücudun sağlıklı bir şekilde çalışmasını sağlamak için elzemdir.

Sağlık Bilgisi İçeriği

Metabolizma ve Hormonlar Arasındaki Bağlantı

Hormonlar, endokrin bezleri tarafından salgılanan ve hedef organlara sinyal gönderen moleküllerdir. Bu moleküller, kan dolaşımı yoluyla vücudun her yerine taşınır ve çeşitli süreçleri etkiler. Örneğin, insülin, kan şekeri seviyelerini düzenlerken; tiroid hormonları, metabolik hız üzerinde doğrudan etkili olur. Kortizol, stres yanıtı sırasında enerji ihtiyaçlarını düzenlerken; leptin ve ghrelin gibi hormonlar iştahı kontrol eder. Bu sistemlerin birbirleriyle olan etkileşimi, metabolizmanın düzgün bir şekilde çalışması için kritik bir öneme sahiptir.

Metabolizma ve hormonlar arasındaki ilişki, bir döngüsel denge üzerine kuruludur. Hormonlar, metabolizmanın hızını ve işleyişini belirlerken; metabolik süreçler de hormon üretimini etkileyebilir. Örneğin, enerji ihtiyacının arttığı durumlarda tiroid bezleri daha fazla hormon salgılayarak metabolizmayı hızlandırabilir. Aynı şekilde, açlık ya da tokluk sinyalleriyle bağlantılı olarak salgılanan leptin ve ghrelin, enerji alımını ve harcamasını kontrol eder. Bu dinamik ilişki, enerji dengesini koruma ve adaptasyon süreçlerinde önemli bir rol oynar.

Metabolizma ve hormonlar arasındaki bağlantıdaki herhangi bir bozulma, sağlık üzerinde ciddi sonuçlara yol açabilir. Örneğin, insülin direnci ve diyabet gibi metabolik bozukluklar, hormon işlevlerindeki aksaklıklarla ilişkilidir. Benzer şekilde, tiroid hormonlarının yetersiz ya da aşırı salgılanması, metabolizmanın yavaşlamasına ya da hızlanmasına neden olabilir. Hormonların bu dengeyi nasıl düzenlediğini anlamak, obezite, diyabet ve hormonal düzensizlikler gibi birçok hastalığın önlenmesi ve tedavisinde kritik bir öneme sahiptir.

Son yıllarda, metabolizma ve hormonlar arasındaki karmaşık ilişkinin anlaşılması üzerine yapılan araştırmalar büyük bir ilerleme göstermiştir. Bu çalışmalar, vücudun enerji yönetimini daha iyi anlamamıza ve metabolik hastalıkların nedenlerini açıklığa kavuşturmamıza olanak tanımaktadır. Bu makalenin amacı, metabolizma ve hormonlar arasındaki bağlantıyı detaylı bir şekilde ele almak ve bu ilişkinin sağlık üzerindeki etkilerini incelemektir. Bu bağlamda, metabolik süreçleri ve hormonal etkileşimleri açıklayarak, bu alandaki mevcut bilgi birikimine katkı sağlamayı hedeflemekteyiz.

Metabolizmanın Tanımı, Metabolizma Nedir?

Metabolizma, canlı organizmaların yaşamlarını sürdürebilmesi için gerekli olan tüm kimyasal reaksiyonların bir bütünüdür. Bu reaksiyonlar, enerji üretimi, hücre yenilenmesi, protein sentezi, yağların parçalanması gibi birçok hayati fonksiyonu içerir. Metabolizma, iki ana süreçten oluşur: anabolizma ve katabolizma. Anabolizma, vücuttaki hücrelerin ve dokuların büyümesini ve yenilenmesini sağlarken, katabolizma ise enerji üretimi için besin maddelerinin parçalanmasını sağlar. Bu iki süreç, vücutta sürekli bir denge halinde çalışır ve yaşamın sürdürülmesi için gereklidir.

Metabolizmanın düzgün çalışması, sağlıklı bir yaşam için kritik öneme sahiptir. Metabolizma hızı, bir kişinin enerji seviyesini, kilo kontrolünü ve genel sağlık durumunu etkiler. Metabolizma hızı, bireyden bireye değişiklik gösterir ve genetik faktörler, yaş, cinsiyet, beslenme alışkanlıkları, fiziksel aktivite düzeyi gibi birçok faktörden etkilenir. Hızlı bir metabolizma, vücudun enerji tüketimini artırırken, yavaş bir metabolizma ise enerji tüketimini azaltır ve bu durum kilo alımına neden olabilir.

Metabolizma hızını etkileyen en önemli faktörlerden biri hormonlardır. Hormonlar, vücudumuzda kimyasal mesajcılar olarak görev yapar ve metabolizmanın düzenlenmesinde kritik bir rol oynar. Hormonlar, vücudumuzda üretilen ve salgılanan biyolojik maddelerdir ve organlar arasında iletişimi sağlarlar. Bu iletişim, metabolik süreçlerin düzgün bir şekilde işlemesi için gereklidir. Hormonların üretimi ve salınımı, genetik faktörlerden, çevresel etmenlerden ve yaşam tarzı seçimlerinden etkilenebilir.

Hormonların Metabolizma Üzerindeki Etkisi

Hormonlar, metabolizmanın düzenlenmesinde kritik bir rol oynar. Bu kimyasal mesajcılar, vücudun enerji üretimi, depolanması ve kullanılması süreçlerini yönetir. Metabolizma üzerindeki hormonların etkisini daha iyi anlayabilmek için, hormonların nasıl çalıştığını ve hangi mekanizmalarla metabolizmayı etkilediğini derinlemesine incelemek gereklidir.

1. Tiroid Hormonları (T3 ve T4)

Metabolizma hızını düzenleyen en önemli hormonlar arasında yer alır. Tiroid bezinden salgılanan T3 (triiodotironin) ve T4 (tiroksin), vücudun enerji üretimini ve tüketimini kontrol eder. Bu hormonlar, hücrelerin enerji ihtiyacını karşılamak için oksijen kullanımını artırır ve metabolik aktiviteleri hızlandırır.

T3 ve T4 Hormonlarının Etki Mekanizması: T3 ve T4 hormonları, hücre içi reseptörlere bağlanarak DNA üzerindeki belirli genlerin ekspresyonunu düzenler. Bu süreç, enerji üretiminden sorumlu enzimlerin sentezini artırır. Özellikle T3 hormonu, T4’ten daha aktif bir formdur ve metabolik hız üzerinde daha doğrudan bir etkiye sahiptir.
Metabolik Hız Üzerindeki Etkileri: Bazal metabolik hızı (BMR) belirleyen en önemli faktörlerden biridir. Bu hormonların seviyesindeki artış, metabolizmayı hızlandırarak daha fazla enerji yakılmasına neden olur. Hipotiroidi (düşük tiroid hormonu seviyesi) durumunda, metabolizma yavaşlar, enerji tüketimi azalır ve bu durum kilo alımı, yorgunluk ve soğuk intoleransı gibi belirtilere yol açar. Hipertiroidi (yüksek tiroid hormonu seviyesi) ise metabolizmayı hızlandırır, aşırı enerji tüketimi, kilo kaybı ve sinirlilik gibi belirtiler ortaya çıkar.

2. İnsülin

Pankreas tarafından salgılanan ve kan şekeri düzeylerini düzenleyen bir hormondur.Hücrelerin glikozu almasını sağlar ve bu glikozun enerji üretimi veya depolanması için kullanılmasına aracılık eder. Metabolizma üzerindeki etkisi, karbonhidrat metabolizmasını düzenleme kapasitesi ile yakından ilişkilidir.

İnsülinin Etki Mekanizması: Hücre yüzeyindeki insülin reseptörlerine bağlanarak hücre zarında glikoz taşıyıcılarını (GLUT4 gibi) aktive eder. Bu taşıyıcılar, glikozun hücre içine girişini sağlar ve bu glikoz enerji üretimi için kullanılır veya glikojen olarak depolanır. Aynı zamanda, yağ ve protein metabolizmasını da etkiler; yağ hücrelerinde yağ sentezini artırırken, protein sentezini de destekler.
Metabolik Hız Üzerindeki Etkileri: Anabolik bir hormondur, yani vücutta enerji depolarını artırır. İnsülinin yeterli düzeyde olması, hücrelerin enerji için gerekli olan glikozu almasını ve kullanmasını sağlar. Ancak, insülin direnci gibi durumlarda hücreler hormona yanıt veremez ve kan şekeri seviyeleri yükselir. Bu durumda metabolizma etkilenir ve kilo alımı, tip 2 diyabet gibi sorunlar ortaya çıkabilir.

3. Leptin ve Ghrelin

Enerji dengesi ve iştahın düzenlenmesinde önemli rol oynayan iki hormondur. Yağ hücreleri tarafından salgılanır ve vücudun enerji depoları hakkında beyne bilgi verirken, ghrelin mide tarafından salgılanır ve açlık hissini tetikler.

Leptinin Etki Mekanizması: Hipotalamustaki reseptörlere bağlanarak iştahı baskılar ve enerji harcamasını artırır. Yağ hücrelerindeki leptin seviyeleri, vücuttaki toplam yağ miktarına bağlı olarak değişir. Yeterli miktarda yağ depolandığında kandaki hormon seviyesi yükselir ve beyne tokluk sinyali gönderilir, bu da iştahın azalmasına ve enerji tüketiminin artmasına yol açar.
Ghrelinin Etki Mekanizması: Ghrelin, mide boşaldığında salgılanır ve hipotalamus üzerinden açlık hissini tetikler. Ghrelin seviyeleri yemek öncesi en yüksek düzeydeyken, yemek yedikten sonra azalır. Bu hormon, metabolizma hızını doğrudan etkilemez ancak enerji alımını düzenleyerek dolaylı yoldan metabolizma üzerinde etkilidir.
Metabolik Hız Üzerindeki Etkileri: Metabolizmayı hızlandırıcı bir etkiye sahipken, ghrelin iştahı artırarak enerji alımını destekler. Leptin direnci gibi durumlarda, beyin leptin sinyallerine yanıt veremez ve bu da iştahın artmasına ve kilo alımına yol açar. Bu durum, obezite ile sıkça ilişkilidir. Ghrelinin yüksek seviyeleri ise sürekli açlık hissi yaratabilir, bu da aşırı yeme davranışına ve dolayısıyla enerji dengesizliğine neden olabilir.

4. Kortizol

Adrenal bezlerden salgılanan ve vücudun stresle başa çıkmasına yardımcı olan bir hormondur. Enerji üretimini artırarak vücudun stresle daha iyi başa çıkmasını sağlar. Ancak, uzun süreli yüksek kortizol seviyeleri metabolizma üzerinde olumsuz etkiler yaratabilir.

Kortizolün Etki Mekanizması: Karaciğerde glikoneogenezi (glikoz üretimini) artırarak kan şekerini yükseltir. Aynı zamanda proteinlerin yıkımını teşvik eder ve yağ dokusundan yağ asitlerinin serbest bırakılmasını sağlar. Bu süreçler, vücudun stres durumunda hızlı bir şekilde enerji üretmesini sağlar.
Metabolik Hız Üzerindeki Etkileri: Akut stres durumlarında salgılanması metabolizmayı hızlandırabilir. Ancak, kronik stres ve buna bağlı olarak yüksek kortizol seviyeleri, yağ depolanmasını artırabilir, özellikle karın bölgesinde. Bu durum, insülin direncine yol açabilir ve metabolizmayı olumsuz yönde etkileyebilir. Uzun süreli yüksek kortizol seviyeleri ayrıca kas kaybına ve bağışıklık sisteminin zayıflamasına neden olabilir.

5. Adrenalin ve Noradrenalin

Adrenalin ve noradrenalin, adrenal medulladan salgılanan ve vücudun “kaç veya savaş” tepkisini düzenleyen hormonlardır. Bu hormonlar, vücudun acil durumlara hızlı bir şekilde yanıt vermesini sağlar ve metabolizmayı geçici olarak hızlandırır.

Adrenalin ve Noradrenalinin Etki Mekanizması: Bu hormonlar, kalp atış hızını artırır, kan damarlarını daraltır ve kan basıncını yükseltir. Aynı zamanda karaciğerde glikojenin glikoza dönüşümünü teşvik eder, böylece kandaki glikoz seviyeleri artar ve enerji üretimi hızlanır. Bu süreçler, vücudun acil durumlarda hızlı bir şekilde enerjiye ulaşmasını sağlar.
Metabolik Hız Üzerindeki Etkileri: Adrenalin ve noradrenalin, kısa vadede metabolizmayı hızlandırır ve enerji tüketimini artırır. Ancak, bu hormonların sürekli yüksek seviyelerde olması, kardiyovasküler sorunlar ve metabolik düzensizliklere yol açabilir. Kronik stres altında bu hormonların sürekli yüksek seviyelerde olması, uzun vadede metabolizma üzerinde olumsuz etkilere yol açabilir.

6. Büyüme Hormonu (GH)

Hipofiz bezinden salgılanan ve büyüme, hücre çoğalması, protein sentezi gibi süreçleri düzenleyen bir hormondurÖzellikle çocukluk ve ergenlik döneminde büyümenin düzenlenmesinde kritik bir rol oynar, ancak aynı zamanda metabolizma üzerinde de önemli etkileri vardır.

Büyüme Hormonunun Etki Mekanizması: Karaciğerde insülin benzeri büyüme faktörü-1 (IGF-1) üretimini teşvik eder, bu da hücrelerin büyümesini ve çoğalmasını sağlar. Aynı zamanda protein sentezini artırır ve yağ dokusundan yağ asitlerinin serbest bırakılmasını teşvik eder. Bu süreçler, vücudun enerji metabolizmasını destekler.
Metabolik Hız Üzerindeki Etkileri: Yağların yakılmasını artırırken, kas kütlesinin korunmasını sağlar. Bu da metabolik hızın artmasına katkıda bulunur. Büyüme hormonunun yetersizliği, metabolizmanın yavaşlamasına ve kas kütlesinin azalmasına neden olabilir, bu da enerji tüketiminin düşmesine yol açar.

Metabolizma ve Hormonların Karşılıklı Etkileşimi

Hormonlar ve metabolizma arasındaki ilişki, karşılıklı etkileşimlere dayanır. Hormonlar, metabolizma hızını düzenlerken, metabolizmanın durumu da hormonların üretimini ve etkilerini etkileyebilir. Bu etkileşimler, vücudun enerji dengesini ve genel sağlığını belirler. Örneğin, düşük karbonhidratlı bir diyet, insülin seviyelerini düşürerek yağ yakımını artırabilir ve metabolizma hızını etkileyebilir. Benzer şekilde, tiroid hormonlarındaki dengesizlikler, metabolizmanın yavaşlamasına veya hızlanmasına yol açabilir.

Metabolizmanın düzenlenmesinde hormonların rolü büyük bir öneme sahiptir. Hormonal dengesizlikler, metabolizmanın düzgün çalışmasını engelleyebilir ve çeşitli sağlık sorunlarına yol açabilir. Hipotiroidi, diyabet, Cushing sendromu gibi hormonal bozukluklar, metabolizma hızını etkileyerek kilo alımı, enerji düşüklüğü, yorgunluk gibi belirtilerle kendini gösterebilir. Bu nedenle, hormonların ve metabolizmanın düzenlenmesi, sağlıklı bir yaşam sürdürmek için kritik bir unsurdur.

Hormonların Metabolizma Üzerindeki Etkisini Artırmanın Yolları

Metabolizma hızını ve hormon dengesini optimize etmek, sağlıklı bir yaşam sürdürmek için önemlidir. Bunu başarmak için birkaç strateji uygulanabilir:

Dengeli Beslenme: Protein, karbonhidrat ve yağ dengesi sağlanmış bir diyet, hormonların düzgün çalışmasını destekler. Özellikle omega-3 yağ asitleri, hormon üretimini olumlu yönde etkiler.
Düzenli Egzersiz: Fiziksel aktivite, metabolizmayı hızlandırır ve hormonların dengelenmesine yardımcı olur. Kardiyo egzersizleri, insülin hassasiyetini artırırken, direnç egzersizleri ise kas kütlesini artırarak metabolizma hızını yükseltir.
Yeterli Uyku: Uyku, hormonların düzenlenmesi ve metabolizmanın dengelenmesi için kritik öneme sahiptir. Yeterli ve kaliteli uyku, kortizol seviyelerini düşürerek stresin olumsuz etkilerini azaltır ve leptin-ghrelin dengesini sağlar.
Stres Yönetimi: Kronik stres, kortizol seviyelerini artırarak metabolizmayı olumsuz etkileyebilir. Yoga, meditasyon gibi stres yönetim teknikleri, hormonların dengelenmesine yardımcı olur.
Hormon Düzeylerinin Takibi: Hormon seviyelerinin düzenli olarak kontrol edilmesi, hormonal dengesizliklerin erken teşhis edilmesini sağlar. Bu, metabolizma hızını ve genel sağlığı olumlu yönde etkiler.

Sonuç

Metabolizma ve hormonlar arasındaki ilişki, insan sağlığının temel taşlarından biridir. Metabolizmanın düzgün çalışması, sağlıklı bir yaşam sürdürmek için gereklidir ve bu süreç, hormonlar tarafından büyük ölçüde düzenlenir. Tiroid hormonları, insülin, leptin, ghrelin gibi hormonlar, metabolizma hızını etkileyen başlıca hormonlardır. Bu hormonların dengeli bir şekilde çalışması, vücudun enerji dengesini sağlar ve genel sağlığı korur.

Hormonların metabolizma üzerindeki etkisini artırmak için dengeli beslenme, düzenli egzersiz, yeterli uyku ve stres yönetimi gibi stratejiler uygulanabilir. Bu stratejiler, metabolizmanın düzgün çalışmasını sağlar ve hormonların dengelenmesine yardımcı olur. Hormonların ve metabolizmanın düzenlenmesi, sağlıklı bir yaşam sürdürmek ve hastalıklardan korunmak için kritik bir öneme sahiptir.

Referanslar:

Metabolizma ve Hormonlar Arasındaki Bağlantı
Bass, J., & Takahashi, J. S. (2010). Circadian integration of metabolism and energetics. Science, 330(6009), 1349-1354.
Scherer, P. E., Williams, S., Fogliano, M., Baldini, G., & Lodish, H. F. (1995). A novel serum protein similar to C1q, produced exclusively in adipocytes. Journal of Biological Chemistry, 270(45), 26746-26749.
Saltiel, A. R., & Kahn, C. R. (2001). Insulin signalling and the regulation of glucose and lipid metabolism. Nature, 414(6865), 799-806.
Lemoine, A. Y., Ledoux, S., & Larger, E. (2013). Adipose tissue angiogenesis in obesity. Thrombosis and Haemostasis, 110(03), 472-478.
Hardie, D. G., Ross, F. A., & Hawley, S. A. (2012). AMPK: A nutrient and energy sensor that maintains energy homeostasis. Nature Reviews Molecular Cell Biology, 13(4), 251-262.
Spiegelman, B. M., & Flier, J. S. (2001). Obesity and the regulation of energy balance. Cell, 104(4), 531-543.
O’Neill, L. A., & Hardie, D. G. (2013). Metabolism of inflammation limited by AMPK and pseudo-starvation. Nature, 493(7432), 346-355.
Hill, J. O., Wyatt, H. R., & Peters, J. C. (2012). Energy balance and obesity. Circulation, 126(1), 126-132.
Carling, D., Mayer, F. V., Sanders, M. J., & Gamblin, S. J. (2011). AMP-activated protein kinase: Nature’s energy sensor. Nature Chemical Biology, 7(8), 512-518.
Ahima, R. S., & Antwi, D. A. (2008). Brain regulation of appetite and satiety. Endocrinology and Metabolism Clinics, 37(4), 811-823.
Chawla, A., Nguyen, K. D., & Goh, Y. P. (2011). Macrophage-mediated inflammation in metabolic disease. Nature Reviews Immunology, 11(11), 738-749.
Hotamisligil, G. S. (2006). Inflammation and metabolic disorders. Nature, 444(7121), 860-867.
Harwood, H. J. (2012). The adipocyte as an endocrine organ in the regulation of metabolic homeostasis. Neuropharmacology, 63(1), 57-75.
Ye, J., & Keller, J. N. (2010). Regulation of energy metabolism by inflammation: A feedback response in obesity and calorie restriction. Aging, 2(6), 361-368.
Kahn, B. B., & Flier, J. S. (2000). Obesity and insulin resistance. Journal of Clinical Investigation, 106(4), 473-481.
Eckel, R. H., Grundy, S. M., & Zimmet, P. Z. (2005). The metabolic syndrome. The Lancet, 365(9468), 1415-1428.
Biddinger, S. B., & Kahn, C. R. (2006). From mice to men: Insights into the insulin resistance syndromes. Annual Review of Physiology, 68, 123-158.
Brown, M. S., & Goldstein, J. L. (2008). Selective versus total insulin resistance: A pathogenic paradox. Cell Metabolism, 7(2), 95-96.
Martin, T. L., Alquier, T., Asakura, K., Furukawa, N., Preitner, F., & Kahn, B. B. (2006). Diet-induced obesity alters AMP kinase activity in hypothalamus and skeletal muscle. Journal of Biological Chemistry, 281(28), 18933-18941.
Tilg, H., & Moschen, A. R. (2006). Adipocytokines: Mediators linking adipose tissue, inflammation, and immunity. Nature Reviews Immunology, 6(10), 772-783.
Ferré, P., & Foufelle, F. (2010). Hepatic steatosis: A role for insulin-induced gene 1 and SREBP-1c. Diabetes & Metabolism, 36(6), 698-704.
Boucher, J., Kleinridders, A., & Kahn, C. R. (2014). Insulin receptor signaling in normal and insulin-resistant states. Cold Spring Harbor Perspectives in Biology, 6(1), a009191.
Samuel, V. T., & Shulman, G. I. (2016). The pathogenesis of insulin resistance: Integrating signaling pathways and substrate flux. Journal of Clinical Investigation, 126(1), 12-22.
Horvath, T. L., & Diano, S. (2004). The critical role of hypothalamic neuropeptide Y in body weight regulation. Endocrinology, 145(6), 2631-2634.
Kim, S. H., & Reaven, G. M. (2008). Insulin resistance and hyperinsulinemia: You can’t have one without the other. Diabetes Care, 31(7), 1433-1438.
Unger, R. H., & Orci, L. (2001). Diseases of liporegulation: New perspectives on obesity and related disorders. FASEB Journal, 15(2), 312-321.
Levine, J. A., Eberhardt, N. L., & Jensen, M. D. (1999). Role of nonexercise activity thermogenesis in resistance to fat gain in humans. Science, 283(5399), 212-214.
Kershaw, E. E., & Flier, J. S. (2004). Adipose tissue as an endocrine organ. Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, 89(6), 2548-2556.
Zhang, Y., Proenca, R., Maffei, M., Barone, M., Leopold, L., & Friedman, J. M. (1994). Positional cloning of the mouse obese gene and its human homologue. Nature, 372(6505), 425-432.
Bluher, M. (2013). Adipose tissue dysfunction contributes to obesity-related metabolic diseases. Best Practice & Research Clinical Endocrinology & Metabolism, 27(2), 163-177.
Rosen, E. D., & Spiegelman, B. M. (2014). What we talk about when we talk about fat. Cell, 156(1-2), 20-44.
Tschöp, M. H., Smiley, D. L., & Heiman, M. L. (2000). Ghrelin induces adiposity in rodents. Nature, 407(6806), 908-913.
O’Rourke, R. W. (2009). Inflammation in obesity-related diseases. Surgery, 145(3), 255-259.
Bostrom, P., Wu, J., Jedrychowski, M. P., et al. (2012). A PGC1-α-dependent myokine that drives brown-fat-like development of white fat and thermogenesis. Nature, 481(7382), 463-468.
Shulman, G. I. (2000). Cellular mechanisms of insulin resistance. The Journal of Clinical Investigation, 106(2), 171-176.
Cannon, B., & Nedergaard, J. (2004). Brown adipose tissue: Function and physiological significance. Physiological Reviews, 84(1), 277-359.
Schäffler, A., Schölmerich, J., & Büchler, C. (2005). Mechanisms of disease: Adipocytokines and visceral adipose tissue—Emerging role in intestinal and mesenteric diseases. Nature Clinical Practice Gastroenterology & Hepatology, 2(2), 103-111.
Moreno-Aliaga, M. J., Pérez-Echarri, N., Marcos-Gómez, B., et al. (2005). Screening for adipokine genes specifically expressed in visceral adipose tissue in a rat model of diet-induced obesity. Advances in Experimental Medicine and Biology, 564, 63-67.
Mori, M. A., & Claret, M. (2017). Hypothalamic nutrient sensing: The perfect metabolic loop. Nature Reviews Endocrinology, 13(12), 731-745.
Lin, H. V., & Accili, D. (2011). Hormonal regulation of hepatic glucose production in health and disease. Cell Metabolism, 14(1), 9-19.
Shoelson, S. E., Herrero, L., & Naaz, A. (2007). Obesity, inflammation, and insulin resistance. Gastroenterology, 132(6), 2169-2180.
Frühbeck, G., & Gómez-Ambrosi, J. (2003). Adipose tissue: Reservoir of nutrients and cytokines. Public Health Nutrition, 6(6), 667-674.
Cummings, D. E., & Overduin, J. (2007). Gastrointestinal regulation of food intake. Journal of Clinical Investigation, 117(1), 13-23.
Paschos, G. K., & FitzGerald, G. A. (2010). Circadian clocks and metabolism: Implications for microbiome and aging. Trends in Endocrinology & Metabolism, 21(5), 277-283.
You, J. S., & Jones, P. A. (2012). Cancer epigenetics: The role of metabolism. Nature Reviews Cancer, 12(7), 533-541.
https://scholar.google.com/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/